Slordig hoen
Een “doorsnee” koppeltje waterhoenen heeft twee of drie nesten per jaar. Ze zijn er druk mee, voeren de vijf tot tien jongen allebei. En een doorsnee koppeltje doet dat een beetje stilletjes, in de schaduw van een oever, waar bijna niemand ziet dat ze er zijn.
Bij het tweede nest van het jaar helpen de “oudere” jongen uit het vorige nest al een handje mee.
Het klinkt zo mooi. Maar het kan ook heel anders.
Ik zag dit jaar “mijn” paartje waterhoenders in augustus voor het eerst. Ze waren druk met elkaar en sliepen gezellig op een goed verstopt nest aan de overkant van de tocht. In de verte zag ik af en toe twee jongen stoeien. Soms gingen ze naar het nest om te slapen maar aan de opvoeding werd niet veel tijd verdaan. De jongen gingen hun eigen gang.
Op een dag verscheen de vrouw in mijn tuin, druk pikkend in het gras. Dat doet ze normaal gesproken veel: insectjes, grasjes, vaak klein spul. Maar ze werd ook gelokt door restjes rivierkreeft die de reiger liet liggen. Af en toe, steeds vaker, liet ook de man zich zien. En als de man in mijn tuin rondliep kwam de vrouw vaak even uit het water om hem een knuffel te geven, dan verdween ze weer even.
Intussen verging het de twee overgebleven kuikens niet goed: één van de twee was plots verdwenen. De ander voelde zich blijkbaar eenzaam en zocht zijn ouders weer op. Vanaf dat moment liep het jong ook door mijn tuin, dicht bij de moeder, druk pikkend zoals zij. En met haar ging het elke dag ook te water.
Na enkele dagen kwam de vader op de kant en ging direct zitten. Dat is gek. Hij kwam toch om te eten. Pikte zittend om zich heen. En dan zie ik het: hij probeert te lopen maar sleept met een poot.
De vrouw komt wat vaker uit het water en knuffelt hem. Terwijl de man langzaam een beetje opknapt verdwijnt het laatste jong. Ik verdenk een rat of een reiger. De rivierkreeften raken immers op. Maar het kan misschien ook een vos zijn, dat hoort u tijdens de IVN-lezing van 5 november.
En dan verschijnt er in een hoekje van mijn tuin steeds vaker een andere man. “Mijn” vrouw doet intussen steeds gereserveerder tegen de mankepoot. Tot hij gewoon door het nieuwe paar wordt weggejaagd. Een vrij woeste relatieontwikkeling vlak onder mijn ogen. Maar de belangrijkste vraag voor de toekomst is: Zouden die twee het de volgende ronde wat zorgvuldiger doen?
Catherine
