Natuurmomentje …
Het is vandaag een droge winterdag. Eindelijk even geen regen maar een klein beetje zon. Ik wandel met de hond langs een slootje. Ze is erg van het snuffelen en vooral vandaag neemt zij er echt de tijd voor. Het schiet dus niet echt op maar ik geniet van het moment buiten en kijk om mij heen. Terwijl zij haar ding doet, zie ik in de sloot een meerkoet duiken naar een rivierkreeft. De pootje steken aan alle kanten uit het water. Hij neemt een hapje, laat de kreeft los om hem vervolgens daarna weer op te duiken. Ik aanschouw het tafereeltje terwijl de hond nog steeds van alles ruikt. Er komen twee dames aan. De een zit in de rolstoel, de andere duwt haar voort. We groeten elkaar en dan blijven ze even staan. De dame achter de rolstoel vraagt mij nieuwsgierig naar wat voor moois ik stond te kijken. Ik wijs naar de meerkoet en vertel dat hij al een tijdje bezig is een rivierkreeft op te eten en hoe hij dat doet. Ze kijken beiden die kant op, ‘oh ja, zeggen ze kijk nou toch wat leuk’. De meerkoet duikt weer naar beneden en verwonderd kijken ze naar de half aangevreten rivierkreeft die uit zijn bek hangt. Als ik langzaam doorloop met de hond zie ik dat ze de rolstoel richting de waterkant heeft gedraaid en dat ze samen verder kijken. ‘Ik wist helemaal niet dat die beesten ook rivierkreeften eten’ hoor ik de mevrouw zeggen. Beiden kijken naar het water, terwijl ze daar normaal waarschijnlijk gewoon langs waren gelopen zonder dat ze iets was opgevallen. Als ik de bocht omga, zie ik dat ze nog steeds naar de meerkoet in het water staan te kijken. Ik glimlach en voel me al een beetje een natuurgids. Mensen attent maken op de mooie dingen die zo gewoon lijken of niet opvallen in de natuur maar die ontzettend leuk en interessant zijn om even bij stil te staan en naar te kijken. Het rondje om van de dames werd ineens aangevuld met een extraatje waar ze straks nog over zullen praten: ‘wist jij dat de meerkoet rivierkreeften eet? Wij zagen er één in de sloot …’ Ondertussen kijk ik naar een grote reiger langs de waterkant, loerend naar een visje. Ik blijf even staan om te zien of hij wat vangt.
