Hoempapa …
Op een mooie ochtend in juli wandel ik over de Botsholsedijk en zie in de verte wat beweging langs de waterkant. Vorige week zag ik op die plek pa en ma Kleine Plevier. Voorzichtig sluip ik dichterbij om te zien of er kleintjes zijn geboren. Er scharrelen inderdaad twee kleine kuikens rond en ze hebben mij nog niet opgemerkt. Op een gegeven moment wordt er luid gepiept en duidelijk het sein ‘verstoppen’ gegeven want ineens zie ik ze niet meer. Pa en ma Plevier vliegen langs en proberen mij te verjagen. Ik snap de hint en wil de boel niet verstoren dus loop ik snel verder. Als ik mij omdraai zie ik voor mijn neus een ‘vreemde vogel’ wegvliegen. Het lijkt op een reiger maar deze is compacter en dat kan maar één ding betekenen: de roerdomp! Al maanden luister ik naar het ‘gehoempapa’ tussen het riet zonder ook maar iets van beweging te zien, laat staan de vogel zelf. Hij maakt een mysterieus geluid wat ook wel lijkt op het blazen in een flessenhals.
Na een ronde door de Waverhoek tussen het hoge riet, loop ik nog even naar de water en tuur langs de rietkraag aan de overkant van de plas en dan zie ik een lichte ‘vlek’ die er net niet was. Dat is het grote voordeel als je het gebied zo goed kent en elke verandering opvalt. En daar zit hij in de paalhouding langs de waterkant. Deze schuwe vogel stond hoog op mijn lijstje om een keer te spotten dus hoe gaaf om hem nu echt te zien. Hij lijkt mij rustig op te nemen (of hij houdt me goed in de gaten) maar blijft wel zitten. Zo staan we een tijdje op grote afstand (lang leve de zoomlens) tegenover elkaar. Door die paalhouding lijkt hij een beetje op een dikke rietstengel en gaat hij op in zijn omgeving. En dan ineens sluit het riet zich en het is alsof hij er nooit heeft gezeten, mij verbluft achterlatend …
Snel kijk ik op mijn camera en het kan niet missen het was hem echt – hij zat daar. Was het een jong? Zat ie op de uitkijk waar papa blijft met eten – er vloog er tenslotte net een weg? Wat een bof dat ik hem trof en nu eindelijk een ‘gezicht’ heb bij het ‘gehoempapa’ in het riet!
Carola Jansen
