Column week 23, Ik heb je lief, madelief!
Na twee keer verhuizen zit ik binnen een half jaar alweer in een nieuw huis. Waar het laatste huis alleen een veredelde binnenplaats met tegels als tuin had (met als belangrijke extra een dagelijks overvliegende koekoek, dat dan weer wel), heb ik nu weer een heuse tuin. En dat niet alleen: zelfs met uitzicht over een weiland tot aan de achterliggende Ringvaart, compleet met een kleine kudde schapen. ’s Morgens is één mekker van mij voldoende om de hele kudde aan het blaten te krijgen, terwijl de kikkers in de sloot instemmend meekwaken. Vanwege de drukte van de verhuis is het maaien van het gras erbij ingeschoten en dat begint aardig uit te groeien. Op een van de eerste dagen in ons nieuwe huis zit ik in het ochtendzonnetje wakker te worden en kijk naar ons welig tierend grasveld dat werkelijk bezaaid is met madeliefjes. Haast een te doodgewoon bloemetje om een column over te schrijven maar omdat het er zoveel zijn, valt pas op hoe mooi ze eigenlijk zijn. Een knalgele kern met daar omheen witte bladeren (straalbloemen) gedrapeerd die fijntjes afgewerkt zijn met een likje roze. Maar het allermooiste is nog hoe ze de zon aanbidden. Door het samenspel van zon en bomen wisselen de banen zonlicht en schaduw zich over ons grasveld af. In de schaduw staan de madeliefjes nog depressief en stilletjes ineengedoken wat rommelig bij elkaar, de bloem samengeknepen tot een klein wit bolletje, droevig terneergeslagen door de zwaartekracht. Maar daar waar de zonnestralen de aarde wakker kussen, komen de kopjes omhoog en buigen zich eensgezind jubelend naar de zon terwijl de straalbloemen zich wijduit spreiden om zich zoveel mogelijk te laven aan het licht van onze eigen ster. Onder invloed van het zonlicht past de stand van de steel zich aan doordat in sommige cellen de inwendige druk verandert door het verschil in schaduw en licht. Heliotropisme heet dat, afgeleid van het Griekse woord voor zon (helios) en het Griekse woord tropos, wat zoveel betekent als manier of stijl. Natuurlijk kent iedereen dit verschijnsel ook van zonnebloemen (toepasselijke naam dus!), waarbij een heel veld van deze prachtige bloemen de hele dag blijmoedig met de zon meebeweegt. Terecht dat zo’n doodgewoon bloemetje de prachtige naam madelief heeft gekregen. De Latijnse naam, Bellis perennis, betekent zelfs “altijd mooi”. Met zoveel mooie natuur direct in en om onze tuin gaat het me in dit huis vast veel beter bevallen dan in het vorige.
Sep Van de Voort,
IVN natuurgids
Digitale krantversie Column 2020-23, 4 juni 2020, pagina ?
Naar columns 2020
Vind je dit leuk? Steun ons en word lid!
