Bevers

In Nederland leven naar schatting 5000 à 6000 bevers en dat is goed nieuws. Want waar de bever is, neemt het aantal plant- en diersoorten toe en wordt water vastgehouden. Maar de bever knaagt en graaft soms op plekken waar dat niet zo handig is, bijvoorbeeld in dijken of onder spoorrails. In Nederland zoekn we de balans tussen een gezonde beverstand en het waarborgen van water- en verkeersveiligheid.

Bevers horen van oudsher thuis in het waterrijke Nederland. Maar er werd eeuwenlang volop op gejaagd; pels en vlees waren zeer gewild. Tot de laatste bever in 1826 werd gedood.

Sinds 1988 zijn ze weer uitgezet in ons land. Eerst in de Biesbosch, daarna ook in andere gebieden zoals de Gelderse Poort, het Maasdal en het Hunzedal. Van daaruit heeft de bever zich over grote delen van het land gevestigd, zolang er maar genoeg water, voedsel en leefruimte aanwezig is. Ook vanuit Duitsland en België staken bevers de grens over. En in Flevoland ontsnapten in de jaren negentig een aantal dieren uit het Natuurpark Lelystad. Zij vormden de basis van de populatie in de polderbossen zoals het Harderbos.

Bevers komen tegenwoordig in alle provincies voor. In totaal leven in Nederland naar schatting 5000 à 6000 bevers en de populatie groeit nog steeds.

Bevers zijn echt een verrijking van de Nederlandse natuur. Ze zijn een soort natuurlijke ingenieurs en daarmee van grote waarde voor de natuur en waterhuishouding in Nederland.

We kunnen van de bever leren hoe hij de waterstand in zijn leefomgeving weet te reguleren. Hij knaagt bomen om en zorgt daarmee voor meer variatie en open plekken in het bos en voor meer dood hout, want niet al het hout eet hij op of gebruikt hij als bouwmateriaal.

Op dood hout komen allerlei insecten en andere dieren af, om ervan te eten of om erin te schuilen. Ook ontstaan allerlei open en zonnige plekken waar bloemen kunnen ontkiemen en verjonging van het bos optreedt. Het dode hout zorgt er ook voor dat er diepe en ondiepe plekken ontstaan in het water. Die plekken vormen allemaal mini-ecosystemen.

Het gebied waar een bever leeft, verandert daardoor sterk. Hij zorgt dat er meer planten- en diersoorten zijn. Met andere woorden: hij zorgt voor meer biodiversiteit.

De bever is een strikt beschermde soort in de Wet natuurbescherming). Hij is vermeld in bijlage IV van de Habitatrichtlijn(verwijst naar een andere website), samen met andere beschermde soorten. De bever staat ook in bijlage II van de Habitatrichtlijn, wat betekent dat lidstaten Natura 2000-gebieden met beverpopulaties moeten aanwijzen en beschermen. Wij moeten het dier en zijn leefomgeving beschermen. Daarom geldt er een aantal concrete verboden. Zoals het verstoren, verwonden of doden van bevers en het aantasten van zijn verblijfplaatsen. Dat wordt anders als er veiligheidsproblemen dreigen te ontstaan. Dan kun je een ontheffing aanvragen van dat verbod. Onder de Omgevingswet heet dat straks een omgevingsvergunning voor een flora- en fauna-activiteit. De toetsing blijft in wezen hetzelfde als onder de Wet natuurbescherming.’

Protocollen en gedragscodes

De Zoogdiervereniging denkt en werkt mee met alle partijen om passende maatregelen te nemen. In Zuid-Limburg doet het Kenniscentrum Zoogdieren dat bijvoorbeeld door een landschapsaanpassing: Ze vergroten de waterdiepte voor de burcht, zodat de bever geen dam meer hoeft te bouwen.

Ze zijn ook bezig met een pilot voor hoogwatervluchtplaatsen, samen met onder andere Rijkswaterstaat. Als het extreem hoog water wordt, is de kans reëel dat bevers in dijken gaan graven, omdat ze hun burcht uit worden gejaagd. Zo’n vluchtplaats biedt de bevers dan een alternatief.

Een andere ontwikkeling is de zogenoemde beaver deceiver(verwijst naar een andere website). Daarbij wordt een buis door een dam heen gelegd, waardoor het water er doorheen kan stromen, maar de dam blijft staan. Goed voor de bever, goed voor de mens.

Meer informatie:

Volg ons op social media