Nacht van de nacht
Voor de Nacht van de nacht op 25 oktober waren er 40 aanmeldingen, waaronder veel kinderen. We gingen in 2 groepen uiteen. De ouders met kinderen gingen met Willem Mallon en Marjan Bralten mee. De volwassenen gingen op pad met Jan Mansier en van hem kregen we allerlei informatie over dit mooie gebied. Hij wist van alles te vertellen over de schapen en de afrastering om de wolf te weren. Er worden nu Karpatische herdershonden ingezet om de schapen te beschermen. De wolf heeft hier blijkbaar ontzag voor. Soms worden ook ezels ingezet. Een ezel beschermt zijn territorium goed, maar hij moet wel bij dieren staan die hij kent. Voor dit moment worden de rammen nog apart gehouden van de ooien omdat anders de lammetjes te vroeg geboren worden straks. Jan vertelde nog een leuk verhaal van de schaapsherder. In plaats van met schapen en border collies op stap te gaan, neemt hij eenden mee omdat die ook kunnen drijven. Hiermee trekt de herder veel bekijks!
Jan vertelde verder dat een van de huisjes in het veld, die inmiddels is verdwenen, op de oude Bosscher beschuitbus staat afgebeeld. Er staan nu op deze plek enkel nog de bomen. Eiken en een lindeboom. Deze laatste zorgde met zijn mooie dichte bladeren voor schaduw in huis. Vanwege de hoge woningnood werden er soms binnen 1 dag huisjes neergezet. Als de kachel in de avond brandde, dan mocht het huisje blijven staan! Het was geen makkelijk leven. Er was geen stroom en het water kwam uit de pomp. De kinderen moesten ver lopen naar school. Zodra het kon gingen veel bewoners naar het dorpje Ruinen, waardoor het leven minder zwaar werd.
Jac Thijsse heeft veel betekend voor de heide van het Dwingelderveld. Hij heeft verschillende aankopen gedaan en stond aan de wieg van het huidige Natuurmonumenten. Op de heide staan veel eiken. Deze zijn belangrijk voor vogels die ze gebruiken als uitkijkpunt. Vleermuizen huizen er ook in en slangen schuilen eronder.
De radiotelescoop die er staat wordt tegenwoordig alleen nog gebruikt door amateurs. De waarnemingen komen van heel ver. We kregen nog allerlei informatie over het melkwegstelsel. Er waren heel veel kolganzen in de weer. Jan dacht misschien dat dat door ons kwam, want er komt natuurlijk normaal gesproken geen mens op dit tijdstip op de heide. Langzaam maar zeker werd het donkerder en aan de rand van het Dwingelderveld zien we zo veel sterren. Het wordt hier nooit echt helemaal donker door het lichtschijnsel van Beilen en Hoogeveen, maar de hemel was prachtig. Iedereen kreeg een boom toegewezen en daar bleven we vijf minuten staan om samen even van de stilte te genieten.
Het was een hele leuke, leerzame avond. Wel een beetje koud en nat, maar dat mocht de pret niet drukken.
Tekst: Marian Mink met foto van haar man Gert Jan
