Oerbos op het nieuwland, het Vogeleiland in het Zwarte Meer
Het Vogeleiland is normaal gezien een gebied waar je niet met mag komen, maar met excursies mag je er soms wel heen. Verboden toegang en dan toch er naar toe ogen gaan, altijd leuk. Om er te komen moet eerst een vaartocht gemaakt worden van ongeveer een half uur. Vaak is er tijdens die tocht al ontzettend veel te zien: van ijsvogels, tot overstekende reeën en van de grote karekiet tot de zeearend. Op moment dat je langs het vogeleiland vaart is zelfs het nest van de zeearend te zien, wat een ding!
Op het vogeleiland aangekomen is het vaak meteen duidelijk waarom het eiland zo heet. Zeker omdat de meeste tochten vroeg in de ochtend zijn is het bij aankomst vaak een kakofonie aan geluid. Zeker in het voorjaar is het een genot voor het gehoor wanneer de zwartkop en de nachtegaal flink hun best doen om gehoord te worden. Altijd een mooi moment om even helemaal niets de toen of zeggen, alleen luisteren.
Vervolgens ga je richting een voormalig weiland, ja tot half jaren 90 was er een boer actief op dit eiland! Waar je zou verwachten dat dit weiland inmiddels helemaal bos is, is het nog steeds een open plek op het eiland. Een plek waar je veel vlinders en libellen kan zien, mede door de vele distels die er inmiddels staan.
Vervolgens kom je bij het vlonderpad, een pad op palen dwars door een moerasachtig gedeelte. Hier kan je prachtig ervaren hoe natuur eruit ziet als je het 70 jaar lang zijn gang laat gaan. Veel dichter bij een oerbos kom je in Nederland niet. Prachtige bomen die jaren geleden omgevallen zijn en nu wel 7 of 8 aparte bomen lijken te zijn. Eikvarens op de bomen, die het een nog mooiere mystieke uitstraling geven. Het vlonderpad eindigt bij de kijkhut, midden in het riet. Een mooie plek om rietvogels te bekijken, maar ook de kerkuil of de bruine kiek kan zich er laten zien.
Op de terugweg ga je van het vlonderpad af, echt het moeras in dus! Altijd een hele beleving. Via dit pad kom je uit bij de rest van het voormalige weiland. Daar is het wachten op de zeearend, die zich daar vaak laat zien. Laten ze zich niet zien? Dan is het idee dat ze daar ieder moment zich kunnen laten zien genoeg om een hele beleving te bezorgen.
Het is klein eiland, met een flinke variatie. De zeearend zit er al jaren, eigenlijk altijd 1 stelletje, maar in wisselende samenstelling over de afgelopen jaren. Ieder jaargetijde is er weer wat anders te zien en de ongerepte stukken bos en moeras zijn een hele ervaring om doorheen te mogen te lopen.
