Reddingsactie voor mijn kerstboom
16 december 2013
Ik heb een zwak voor bomen. Van planten houd ik ook, maar bomen zijn specialer. Vooral naaldbomen. Loop ik in een dennenbos, dan voel ik me gelukkig. Kom ik in het tuincentrum dan wil ik het liefst alle jonkies in mijn kar leggen van bijvoorbeeld spar, den of cipres. Loop ik in december langs een kerstbomenstal, dan moet ik altijd even kijken en ruiken. Ze hebben zoveel kleuren groen of geel, met blauwe of gouden gloed. En dan die verschillende naalden, bloesems, kegels, vormen en geuren! Zo was ik al de trotse bezitter van een jeneverbes, een venijnboom, een Canadese en een Koreaanse spar, een schijncipres en een hele bijzondere den: grevillea red salento. Het wonderlijke van dit Australische dennenboompje is dat het rode bloemetjes geeft van november tot maart. Een bloeiende kerstboom. Wat wil je nog meer in de winter?
In het verleden stonden deze boompjes dus te pronken op mijn balkon. Soms alleen. Soms met zijn tweeën. Maar na een aantal jaren gebeurde altijd hetzelfde: ineens kregen ze steeds meer bruine takken, ze verloren hun naalden en gingen uiteindelijk dood. Van alles probeerde ik nog om ze te redden: bemesten, snoeien, overpotten et cetera. Het mocht niet baten. Tot mijn verdriet eindigden ze stuk voor stuk in de container! Een ervaren tuinierster vertelde mij dat de overlevingskans van planten in een pot, vooral in de winter, aanmerkelijk lager is: “De wortels hebben minder ruimte dan in een tuin, vorst in een pot is ook niet echt een pretje en er zijn geen wormen om eens lekker de aarde om te woelen. Koop liever wat goedkope planten; als het seizoen voorbij is, gooi je ze weg”.
In een hoekje van het balkon staat juniperus medium gold. In zijn glorietijd een prachtige horizontaal groeiende jeneverbes. In de zomer heeft hij twee tinten groen, met een gouden gloed erover. Hoewel zijn familieleden uiteindelijk verdwenen, bleef juniperus gezond. Gestaag groeide hij door. De takken hingen weelderig over het balkon. Hij kon wel een prijs winnen. Maar onlangs zag ik tot mijn ontzetting ook bij hem bruine takken. Nu ik vandaag kijk, oogt hij vaal. Stel je voor dat het ook nog streng gaat vriezen! Een reddingsplan is noodzakelijk. Snel sleep ik hem naar binnen. Een spoor van naalden slingert door mijn huis. Lavendel, fuchsia en Spaanse margriet volgen. ’s Middags haalt mijn vriend mij met de auto op. Hij kijkt verbaasd naar de plantenverzameling bij de deur. Ik vertel mijn plan.
We rijden naar het huis van mijn vriend. Onderweg halen we bij het tuincentrum buxusaarde, met extra magnesium. Thuis bij mijn vriend, zetten we de planten op het terras. Eerst maar eens de bruine takken van juniperus wegknippen, denk ik. Al snoeiende wordt hij steeds kaler. Ik schrik ervan. Een grote kluwen van wortels zit verstrengeld om de pot die kapot moet worden gemaakt. De wortels hadden kennelijk toch te weinig ruimte. Arme juniperus! Nog even de kluit in een bak met water en dan planten we hem in de achtertuin. Naast de skimmia. Zo in de grond ziet hij er anders uit. Niet alleen veel dunner, maar ook platter. Daarna krijgen de andere balkonplanten ook een fijn plekje. Ik ben heel benieuwd of ze straks in het voorjaar nog leven. Voordat ik zondag weer naar huis ga, kijk ik nog lang naar de jeneverbes. Zou hij het redden?
Foto’s: Wilbert van der Hulst
