Door weer en wind
Verslag van de winterwandeling over de Gorsselse Heide (20 februari 2022) door Lambert Kouwenberg
Het was de vijfde dag van de zesdaagse stormweek. In de nasleep van de coronamaatregelen was er een winterwandeling voor publiek georganiseerd ‘met aanmelding’. Ondergetekende kon als eerste gids 33 aanmeldingen noteren in de weken voorafgaand aan zondag 20 februari. Twee aanmeldingen kwamen zelfs nog op de zaterdag voor de excursie binnen. Deze mensen hadden er echt zin in! Toen was immers al bekend dat de zondag een regenachtige en winderige dag zou worden.
Bij het voorwandelen door de vier gidsen van dienst op zaterdagmorgen was er aanvankelijk letterlijk nog geen vuiltje aan de lucht. Wel viel op dat er de laatste dagen veel wind en regen was geweest; overal stonden grote plassen water en we konden zelfs bepaalde routes niet lopen zonder natte voeten te krijgen. In het bos lagen diverse omgewaaide bomen en een grote berk lag dwars over de toegangsweg tot de hei. Om geklauter over de boom heen of een omweg maken, voor de zondag te vermijden, is er later op zaterdag een stuk uit de stam gezaagd om een doorgangetje te maken. Toch kregen we bij het voorlopen wel vertrouwen in een mooie wandeling zeker toen we een kleine bonte specht zagen, een groep graspiepers en… de eerste teruggekeerde boomleeuwerik!
Het was de week van de stormen Dudley, Eunice en Franklin waarbij vooral Eunice een stevige tante was! En regen, veel regen! Daardoor afgeschrikt regende het niet alleen water maar op zaterdag en zondagmorgen ook afmeldingen. Er kwamen zelfs nog afmeldingen toen de gidsen al klaar stonden om te vertrekken. Twee gidsen bleek voldoende voor het aantal overgebleven bezoekers dat, stevig ingepakt in regenkleding, de elementen durfde trotseren. Goedgemutst en met grapjes als: “hebben we allemaal een zwemdiploma” werd de soppige tocht aangevangen.
We aanschouwden de vroegbloeier klein hoefblad, diverse korstmossen, winterpostelein, een verzameling kramsvogels (een van onze wintergasten) en konden genieten van ver buiten de oevers getreden vennen. Overal water in overvloed! Stroompjes op de grond over de weg en vanuit de lucht. Niet echt prettig bij zo’n wandeling maar wel tot genoegen van de terreinbeheerders van de Gorsselse Heide en iedereen die deze natuurparel een warm hart toedraagt. Acht jaar geleden is immers een natuurherstelplan van start gegaan om dit gebied weer te laten voldoen aan de kenmerken van de biotoop ‘natte heide’. Op plaatsen waar voorheen alleen bos was zijn nu grote heidevlaktes met struikheide maar ook de vochtminnende dopheide. De verschillende vennetjes die verscholen in het bos lagen zijn nu tamelijk grote open plassen. Aan de oevers en nu ook in het water staan grote bossen gagel waarvan de knoppen al rood kleuren en zeer binnenkort open zullen gaan. Nu al is het geurige aroma te herkennen, zoals sommige deelnemers wel willen ervaren.
Het grootste ven (Luteaven), in een ver verleden door de militairen die hier oefenden uitgegraven om hun paarden watervreesvrij te maken, is nu extra groot maar niet meer bruikbaar als zwembad of schaatsbaan voor de buurtbewoners zoals dat ooit het ‘Gorssels Meertje’ was. Het water staat tot aan de onderkant van het plankier dat een bruggetje over het ven vormt. Dit is de laatste jaren niet meer gebeurd.
Na de normale duur van een excursie verzorgd door IVN-gidsen (2 uur) bereiken we weer het beginpunt van onze wandeling. Iedereen is nat maar desondanks geen onvertogen woord maar waardering voor de wandeling door dit mooie stukje natuur dat onder alle omstandigheden aantrekkelijk is. Velen beloven nog eens terug te komen voor een andere (maandelijkse) excursie en zijn gul met hun vrijwillige bijdrage. Enkelen gaan ook over tot de aankoop van het boekje ‘Hersteld Verleden’ met heel veel informatie over het gebied en een routebeschrijving.
