Sylvesterwandeling bij Lebbenbrugge

Het heeft veel geregend de afgelopen dagen en de zandweg naar de Lebbenbrugge is dan ook op deze zaterdag 6 januari 2024  gevuld met vele plassen water. Vandaag is de Sylvesterwandeling, die om 9.30 uur start bij museum de Lebbenbrugge, niet ver van Borculo. Daarna zal er een gezellig samenzijn zijn in  het museum voor alle IVNNMA-leden. De temperatuur is rond het vriespunt, de week erna zal er worden geschaatst, en gelukkig is er geen regen, wel een flinke bewolking. Met zo’n 25 IVN leden gaan we op pad, met daarnaast nog zes Midwinterhoornbloazers uit Geesteren.  Deze laatste, gekleed in boerenkiel met rode halsdoek en met een zwarte pet op, blijven tijdens de wandeling af en staan om de “de boze geesten” weg te blazen. Althans zo heb ik de folklore van het midwinterhoornblazen begrepen.

Museum De Lebbenbrugge is een historische boerderij, een voormalig jacht- en tolhuis. Het was vroeger ook een herberg en is reeds meer dan vijfhonderd jaar oud, er wordt gezegd dat hij in de vijftiende eeuw is gebouwd. Het was oorspronkelijk een Nedersaksische boerderij, een lös hoes, waar mens en dier in één ruimte leefden. Het zestiende-eeuwse voorhuis is oorspronkelijk gebouwd als jachthuis voor de Heren van Borculo. Later kreeg dit ook de functie van herberg en tolhuis en zelfs als een van de eerste postkantoren van Nederland. De museumtuin bevat onder meer een groente- en kruidentuin. Ook is er een boomgaard met oude fruitrassen en een bijenstal. In de zomer kun je hier heerlijk tot rust komen. Op de bovenverdieping is een permanente tentoonstelling over meester Heuvel, een bevlogen onderwijzer uit Borculo, die onder meer het boek Oolde, mijn Oolde schreef, met als onder titel: Oud Achterhoeksch boerenleven het hele jaar rond, ook nu nog een heerlijk boek om te lezen. Aan de hand van elke maand vertelt meester Heuvel wat zich afspeelt in de natuur en bij mensen.

We gaan wandelen. Na te zijn vertrokken vanaf het museum, bereiken wij, lopend over een zandpad, door dit Achterhoekse coulisselandschap  de brug over de rivier de Slinge. Dit is een zijtak van de Berkel. Het gebied heet Stelkampsveld en ligt niet ver van landgoed Beekvliet. De naam Jan Ribbers valt. Geboren in Ruurlo en overleden in 2012 in Borculo, heeft hij zich intensive bezig gehouden met het behoud van het landschap ronde de Berkel. Boven zijn overlijdensadvertentie stond:

Traag tussen de coulissen van het landschap door

stroomt kalmpjes haar rivier

Als ik van de Berkel hoor

gaan tranen weg van hier.

We lopen langs boerderij het Menkveld in inmiddels een weidelandschap. Geel rode markering geeft aan dat hier een streekpad loopt, dat is het Graafschapspad. Af en toe staat er nog een verlate paddenstoel en opvallend het hoge water. Zelfs in het bos staat overal water. Weilanden zijn mooie schaatsplekken aan het worden. Het water staat soms zelfs bijna ter hoogte van het zandpad. Op de kruising van de Lebbenbruggedijk en Palsemborg gaan we naar rechts. De groep, toch meest wel boven de zeventig heeft een straf wandeltempo en na vier kilometer komen we om half elf terug bij de Lebbenbrugge.

Feestelijk zijn buiten enkele vuurkorven neergezet, naast een nieuw aangebouwd stukje museum met klederdrachten van vroeger in een vitrine. In het museum staat de chocomelk klaar, een oliebol  of een ‘rolletje” en voor wie wil glühwein. Er komen nog heel wat leden nu bij onze nieuwjaarsreceptie en we zijn met zo’n 65 IVN-leden als Ineke Rood een nieuwjaarspraatje houdt, waarbij ze onder meer het nieuwe jaarprogrammaboekje aanbeveelt dat voor ieder klaar ligt. Het jaarthema is voor 2024: Water en droogte. Hierna ontvangt Wilma Stegink een prijs voor haar winnende foto, die zij breed lachend in ontvangst neemt van onze voorzitster. Het is zo weer een mooie en gezellig nieuwjaarsreceptie  geworden waarvoor wij het bestuur weer hartelijk willen bedanken.