In memoriam

Patrick Greeven

6 oktober 1954 – 12 november 2025

Met ongeloof en verslagenheid ontvingen wij het bericht over onze waarnemend voorzitter Patrick Greeven. Na een ziekbed van een half jaar overleed Patrick op 12 november. Wij zullen zijn geduld, toewijding en positieve levenshouding enorm missen!

Graag delen wij hieronder het in memoriam door Jaap Milius, uitgesproken op het afscheid van Patrick op 20 november.

Wim Westland & Judith Stoker
Bestuur IVN De Bilt e.o.

Bron foto: condeleancepagina.

In memoriam

Patrick was 30 jaar actief voor onze afdeling. En met een enkele onderbreking zo’n 25 jaar actief in ons bestuur als Voorzitter, Voorzitter Ad-Interim, als Vicevoorzitter-Voorzitter en vice versa. Maar natuurlijk vrijwel al die tijd ook als coördinator van de werkgroep ‘Natuur & Milieu’. Actiever dan Patrick krijg je ze niet.

Begin jaren 80 rondde Patrick zijn studie Bos- en natuurbeheer aan de Landbouwuniversiteit Wageningen af. In die periode verdiepte hij zich in de relatie mens en de natuur en vond hij aansluiting in zijn ideeën met religies uit, en levensfilosofie van het Verre Oosten. De diepe verbondenheid en wederzijdse afhankelijkheid van mens en de omringende natuur werd zijn kernwaarde. Vanuit die waarde en overtuiging heeft hij zijn leven geleefd. Zowel persoonlijk, door de aarde zo min als mogelijk te belasten, en ook professioneel waarin hij actief was om zijn levenslessen en filosofie te vertalen naar alles wat de natuurwaarde in stand kon houden. In zijn acties en vaak tegen beter weten in, was hij een pleitbezorger voor een duurzame samenleving in balans met haar natuur. Hij was zeer actief. Eerst vanaf 1985 in de Stichting Milieuzorg Zeist e.o. En vanaf 1995 ook vanuit IVN De Bilt e.o. Door bewustwording, beleidsbeïnvloeding, educatie, en het ondersteunen van natuur-inclusieve projecten hoopte hij de bestuurders en de burgers het hart te openen voor een leven in harmonie met de omringende natuur in de omgeving en een realistisch perspectief te bieden van een leven in harmonie met de natuur.

Patrick gaf zijn leven voor de natuur. Hij vereenzelvigde zich met die boom, Die Duin in De Bilt, en zelfs die zandkorrel in die duin. Hij stond op de bres voor versnipperde stukjes aan restgroen in een opdringende woonkern, wegennet of bedrijventerrein.

Patrick was met al zijn kennis van wet-, en regelgeving het natuurgeweten van onze gemeente De Bilt. Hij was de juridische trekker en klankbord voor vele actiegroepen, en milieuorganisaties. Hij diende ons aller belang. Hij gaf de natuur een stem.

Met Marijke Schets en partner Beatrijs deelde hij zijn onvoorwaardelijke commitment voor de natuur die haar oorsprong had in de filosofie van Indiase wijsgeren. Een pleitbezorger van de mens één en in harmonie met de aarde en haar natuur; Natuur Zijn.

Vaak dacht ik van Patricks projecten in gevecht voor natuurbehoud “Joh, dat is luchtfietserij! Je bezwaar of zienswijze is te lang, te complex. Dat gaat je zo niet lukken. Maak een ‘executive summary’!” Dan zei hij: “De planologische en natuurwetten Zijn complex, net als een ecosysteem, het moet zo!”

Zijn ‘drive’, en zijn diepgewortelde overtuiging, gaf Patrick een tomeloze niet aflatende energie. Hij ging door ruiten en roeien, tot aan het gaatje.
Hij kon niet anders.
Vaak werd het gewenste resultaat niet bereikt. Maar in het proces is er veel aan bewustwording (schuldgevoel) van verantwoordelijke instanties gewonnen.

Patrick had minstens twee lintjes verdiend. Ik neem het mezelf kwalijk dat ik daar niet meer werk van heb gemaakt. Maar dan nog had Patrick zijn schouders opgehaald, denk ik. De eer kwam hem niet toe, hij was slechts een instrument. Een instrument in het democratisch proces en de mogelijkheden die het hem gaf.

Ook neem ik het mijzelf kwalijk dat ik een ‘fietsregeling voor onze vrijwilligers’ (een gratis serviceabonnement bij de fietsenmaker) er niet doorkreeg in ons bestuur. Patrick hield dat tegen. Omdat hij vermoedde (en dat was terecht) dat de regeling alleen op hem van toepassing was.

Patrick was één met de natuur, maar ook één met zijn fiets. Samen hebben ze vele kilometers gemaakt van raadsvergadering naar commissiebijeenkomst. Van hot naar her. Door regen en door wind. Met in de fietstassen zijn archief van een kilo of tien. Bij aankomst van een bestuursvergadering eerst het regenpak uitgetrokken, en dan de dossiers uitgepakt. Dat kon wel even duren. Maar uit zijn fietsmobiel-archief kon hij daaruit desgevraagd elk relevant dossier opdiepen. Of het nu het huishoudelijk reglement was uit 1975, of een afspraak genotuleerd in 2001.

Patrick was het kloppend hart voor vele groenorganisaties en actiegroepen in onze regio die ging van de Heuvelrug, Zeist, gemeente De Bilt, tot en met Amelisweerd in Utrecht. Zij waren afhankelijk van zijn (bijdrage aan) juridische kennis.
Een groenverbinder was hij.
En niet alleen naar buiten toe, maar ook een verbinder voor onze leden. Zijn zaadjes zijn gekiemd. Mede door zijn positieve en persoonsgerichte aanmoedigingen voor de groentjes die wij zijn en waren.

Patrick, wat een markant en bijzonder mens!
De natuur geeft applaus,
De natuur huilt.
Die Lieve Patrick, uiteindelijk geveld door een bacterie.

Fiets maar lekker door, daar ergens in de lucht!

Jaap Milius