Natuur in beweging
Het voorjaar, het seizoen van ontwaken, opnieuw in beweging komen, nieuw leven. Dat wil je niet missen!
Wanneer je zo om je heen kijkt en luistert, is er geen ontkomen meer aan: de lente – of beter gezegd ‘de liefde’ – hangt weer in de lucht. De vogels sloven zich enorm uit, om elkaar het hof te maken.
Love is in the air (of in de boom)
Foto reigers: Paul Koene
De vogeldames worden door de heren niet alleen op mooie liedjes getrakteerd, maar ook op leuke dansjes, waarbij je een enkele kattenkop gewoon ziet denken: so you think you can dance…? Niet aardig van zo’n vogelvrouwtje, aangezien die jongemannen écht hun best doen. Gelukkig zijn er ook vogeldames die wél meteen in de ban zijn van hun versierder. Zo liet mevrouw Fuut zich gewillig verleiden tot een ‘pas de deux’ over het wateroppervlak.
Je zult ook ontdekken, dat sommige vogels elkaar al helemaal gevonden hebben. Ze fladderen de hele dag knus zij aan zij, zitten ongegeneerd op de schutting met elkaar te flikflooien of zijn hard op zoek naar een geschikte woning om hun eitjes in kwijt te kunnen. Al met al zijn ze er maar druk mee en als je een vogelhuisje in je tuin, op het balkon of aan de gevel hebt hangen, mag je binnenkort misschien ook wel op kraamvisite komen om beschuit met rupsjes te komen eten. Een hele eer.
Slome duikelaars
En niet alleen de vogels zijn volop in beweging.
We hebben het geluk dat Amsterdam veel groen heeft, waar achter elke boom wel iets bijzonders te ontdekken valt. Aan de waterkant bijvoorbeeld, waar de waterschildpadden weer ontwaken uit hun winterslaap. Ze proberen snel – zo snel als een schildpad maar zijn kan – het beste boomstammetje langs het water in te pikken, waar ze zich lekker door het lentezonnetje laten verwarmen. En kijk vooral ook ín het water. Misschien zie je zo’n slome duikelaar dan wel zwemmen, waarna je hem in slow motion op een stammetje kan zien klimmen.
Vieze slierten
Nu klinkt het misschien of alles leuk is, rond deze tijd van het jaar, maar er is een keerzijde: vieze slierten! Waar de vogels dolgelukkig zijn met al die slierten vol met rupsen, die her en der in bomen en struiken hangen, ben ík daar minder blij mee. Vooral tijdens het hardlopen, want dan ga ik soms nét te snel om nog op tijd te kunnen stoppen. Dan loop je dus prompt met je snufferd door zo’n ogenschijnlijk onzichtbare sliert met beestjes, get-sie-derrie! Het heeft iets weg van een spookhuis en die heb ik ook nooit fijn gevonden, brrr. Druk in m’n gezicht slaand, om die viezigheid van me af te meppen – vaak hysterischer dan nodig is – ren ik dan door. Me realiserend, dat dat er vast heel knullig uit moet zien. Dus… wees gewaarschuwd als jou hetzelfde overkomt. Vandaag de dag kan er immers altijd iemand achter een boom staan om stiekem een filmpje van je te maken.
Fijne lente!
Dit artikel staat in buurtkrant Gaset (Geuzenveld-Slotermeer)
