Gezellige beestenboel op Uilenhof
2 december 2013
Mijn buurman Jaap wil mij zijn Indonesische loopeenden laten zien. Daarvoor volg ik hem naar Uilenhof, een terrein met volkstuinen voor bewoners van Uilenstede. Deze studentencampus waar trouwens ook niet-studenten, zoals Jaap en ik wonen, ligt in Amstelveen. Het complex ligt aan een weg tussen de flats. Twintig mensen bewerken er hun eigen lapje grond. Het hangslot is van het hek. Twee mannen, Roy en Arnold, zijn al druk aan het werk: tuinboontjes planten, een schuilhok timmeren voor de eenden. Een wereld gaat voor me open, er is ongelofelijk veel te zien. Wintergroentes natuurlijk, zoals boerenkool en pompoen. Verder zie ik kruiden, rozen, diverse vruchtenbomen, twee kleine kassen én dierenhokken.
In één van die hokken zit Fluf, een angorakonijn. Wat een mooi beestje! Prachtige lange grijze haren heeft ze. Meteen moet ik denken aan het filmpje dat ik zag bij Tros Radar. Een angorakonijn wordt hierin op een wrede manier van haar vacht ontdaan. Fluf heeft het gelukkig beter getroffen. Op een dag werd Fluf met hok en al aangetroffen bij het hek van de tuin. “Wie wil er voor mij zorgen?” stond er op een briefje. Nu woont ze op Uilenhof. Haar buren, twee kippen, tippelen vrolijk rond. Ze zijn al op leeftijd en geven bijna geen eieren meer. Roy’s lievelingskip werd ’s nachts gestolen door studenten. Jaap volgde het spoor van witte veertjes, maar aangezien het eindigde bij een hoge studentenflat, was de dief niet te vinden. Roy: “‘s Morgens kwam ze me altijd kakelend gedag zeggen. Zij ging dan voor me op de grond liggen en wilde eens lekker geaaid worden. Heel gezellig.”
Vlakbij de dierenhokken is een zelfgemaakt bassin met goudvissen. Naast het bassin ligt het veldje van de Indonesische loopeenden. Parmantig stappen ze rond. Wit, met een sierlijke flessenhals. De mannetjes hebben een oranje snavel, de vrouwtjes een bruine. Via een kennis die op een eendenfokkerij werkt, kreeg Jaap de eenden als kuikens. De dieren hebben het goed getroffen op Uilenhof. Dit soort eenden wordt normaliter gefokt voor consumptie. Op de fokkerij zijn ze na zes weken eten en nog eens eten rijp voor de slacht. De Uilenhof-eenden waren na zes weken ook best groot. Maar hun volledige verenpak hadden ze nog niet. Altijd hebben ze honger. Zelf pikken ze wormen, slakken en insecten, Jaap voert ze verschillende soorten graankorrels en wat brood. Terwijl de beesten hongerig dichterbij komen, vraag ik: “Hoe komen jullie er op om hier eenden te houden?” Jaap vertelt: “Loopeenden leggen veel eieren. De dooiers, die groter en vetter zijn dan die van kippeneieren, zijn uitermate geschikt om taarten en cakes van te bakken. Het baksel wordt luchtiger en zachter.” De smaak van deze eieren is anders dan die van kippen. Maar hoe, dat kan hij me niet vertellen. De eenden leggen namelijk nog geen eieren. Ik neem me voor om gauw weer een keer langs te gaan. Hopelijk liggen er dan eieren!
Foto’s: Ellen Hageman
