Bedwelmd in het Amstelpark
6 januari 2014
Op een namiddag ben ik in het Glazen Huis in het Amstelpark. Een aantal kunstenaars van Zone2Source presenteert hier een licht- en performanceshow (op de foto is Pixel Palace van Refunc te zien). De nodige apparatuur wordt klaargezet. Nog even wachten dus. Ineens stapt er een mevrouw naar voren. Ze vraagt wie er meegaat met een rondleiding om het Glazen Huis. Ik verwacht dat het iets te maken heeft met de lichtpresentatie. Leuk! Met mijn vriend en vier andere gasten meld ik me aan. Het blijkt iets anders uit te pakken. Met een geheimzinnige opdracht begint het. Buiten staat een tafel met een verzameling glazen potten: groot, klein, weckpotten en potten met kurk. Ieder moet een pot kiezen en meenemen. Ik neem er één met kurk. Verder krijgen we van Martina Florians, zo heet de gids, een lepel in de hand gedrukt. Wat gaan we toch doen?
Martina legt het uit. Ze neemt ons mee voor een geurtocht in het donker. Dan kun je namelijk extra goed ruiken omdat je andere zintuigen minder geprikkeld worden. Het is de bedoeling dat we in onze pot iets uit de natuur stoppen met een geur die we lekker vinden. Aldus gaan we op weg. We beginnen bij een berg met zand. Scheppen met de lepel en dan ruiken. Niks! We ruiken unaniem niks. Ik ben verbaasd. Dan lopen we naar wat bergen met houtsnippers. Die ken ik al, van een vorig bezoek. Het is nooit in me opgekomen om in deze dampende heuvels te scheppen en te ruiken. De stapels verschillen van geur want de snippers zijn afkomstig van verschillende bomen. We weten niet welke. Eén berg stinkt, vind ik. De lucht doet me denken aan duivenpoep. Een andere ruikt naar sinaasappel, lekker. De laatste ruikt heerlijk. Precies de houtlucht waar ik van houd. Harsachtig? Deze snippers mogen in mijn pot.
Dan gaan we in de aarde scheppen langs het pad. Onze gids vertelt enthousiast dat humus steeds anders ruikt, het verschilt per meter. Dat komt door de samenstelling van de bodem: bladeren, planten en bomen bepalen de geur. Al scheppende kom ik erachter dat elk stuk grond inderdaad anders ruikt en dat de sterkte van de geuren varieert. De planten zelf onderzoeken we ook. We kneuzen steeds een blaadje en ruiken om de beurt. “De sappen, die moet je hebben,” zegt Martina. Aroma’s van planten kunnen heel sterk zijn. Zelf is ze een keer bedwelmd geraakt door zo’n odeur. “Er zijn geuren die je ruikt voor in de neus, andere gaan recht omhoog je neus in of blijven halverwege je neus hangen.“ Deze vrouw is een echte geurexpert! Al doende merken we dat smaak subjectief is: wat de één lekker vindt, vindt de ander juist een stinklucht.
Niet alleen het ruiken, het benoemen van geuren is ook een vak. Martina heeft het over: vierkantig, ziltig, honingzoet en: “deze is een streep”. De deelnemers komen met de omschrijvingen: ruikt naar worst, bouillon, vis, of radijsachtig. Terug bij het Glazen Huis is het pikdonker. Ter afsluiting krijgen we de opdracht: benoem je gekozen geur en schrijf het op de pot. Mijn vriend schrijft ”sinaasappel” op. Ik kom helaas niet verder dan “houtsnippers”. Later, thuis, open ik mijn pot en inhaleer. Ineens weet ik het: ‘bouquet van hars met hout’. Dat is het.
Foto’s:
Alinea 1: Denis Oudendijk
Alinea 2: Ellen Hageman
Alinea 3 en 4: Wilbert van der Hulst
