Mijn herinneringen aan Hendrik Jan Wassink
In memoriam: Hendrik Jan Wassink
Hendrik Jan Wassink was een beroemdheid in Brummen, velen kenden hem. Op zijn grond zag Klaske ten Grotenhuis, samen met anderen, veel zeldzame planten. De ‘floristen’ werden altijd gastvrij door de boer ontvangen. Klaske schrijft over haar goede herinneringen aan Hendrik Jan. Hij overleed op 19 januari op 96-jarige leeftijd.
Mijn herinneringen aan Hendrik Jan Wassink
Door Klaske ten Grotenhuis
In de jaren voor 1995 zijn Herman en ik, samen met Ben Wijlens, regelmatig op Cortenoever geweest. Ben inventariseerde daar voor SBB de gronden van Hendrik Jan Wassink. Steeds als we er met z’n drieën aankwamen, met onze auto, want Ben kon niet rijden, kwam de boer naar buiten om een praatje te maken. Hij bood ons steevast aan om onze lunch op te eten in zijn schuur/stal, maar we hebben daar nooit gebruik van hoeven maken. We gingen alleen inventariseren als het weer dat toeliet.
Ben heeft ons veel mooie planten laten zien, typerende soorten voor het stroomdal van de grote rivieren. Ook toen waren de plekken waar deze planten voorkwamen al zeldzaam. Omdat Hendrik zijn weiland niet met kunstmest bemestte en er nooit een trekker op het land kwam, waren de landen nog in een zeer goede staat. De stroomruggen goed te herkennen, hogere delen wisselden af met laagtes, waardoor er gradiënten ontstonden met verschillende biotopen. Diverse zeldzaamheden hebben we kunnen waarnemen. Zo stond er toen nog veel Lange ereprijs, Kruisbladwalstro met de Walstrobremraap, Knikkende distel, Kruisdistel, Geel walstro en nog veel meer soorten. In de akkers waren veel akkerplanten waarvan het Groot spiegelklokje het meest opvallend was. Maar ook Aardaker en Akkerereprijs waren aanwezig. De rogge was zeer dun gezaaid, waardoor er bloemrijke akkers ontstonden. Eigenlijk was het een soort paradijsje, zeker voor floristen als Ben.
Na afloop zeiden we Hendrik Jan altijd gedag. Ben is wel bij hem in huis geweest, maar 3 mensen in huis werd hem te veel. Wij zijn nooit binnen genodigd. Zelf wist hij wel wat van de mooie begroeiing, maar het leek altijd alsof hij het niet erg bijzonder vond. Toch keek hij trots als Ben hem complimenten gaf voor zijn prachtige flora.
Een voorval herinner ik me nog goed. Er liepen 3 paarden in de wei en jonge katjes kropen onder de draad door naar de paarden toe. De paarden liepen te grazen en plotseling stond een van de paarden met zijn grote poot op een van de poezen. Ik probeerde wat tegen het paard te zeggen, maar hij verzette zijn been al en het poesje huppelde vrolijk weg. Toen we het aan Hendrik Jan vertelden, zei hij: “Och ja, die katten hebben zeven levens, die houden het wel vol.”
De laatste jaren zijn Herman en ik een aantal keren nog wezen kijken. Nog steeds komen er floristen de flora opnemen, wij hebben in 2020 nog leden van Floron gesproken. Ze zijn nog steeds enthousiast over de omgeving. Wij vonden echter dat er toch wel veranderingen zijn. Sommige soorten als Lange ereprijs vind je veel minder, andere soorten als Jacobskruiskruid en Sint janskruid komen veel meer voor. Deze soorten zie je ook in andere bermen. Gelukkig was het Spiegelklokje, zowel het Groot als het Klein Spiegelklokje volop aanwezig in de akker. Weliswaar wordt de akker ingezaaid door SBB, maar de soorten doen het goed. In de houtwal staat een Besanjelier, ook bijzonder.
SBB heeft het onderhoud al jaren overgenomen van de boer, maar de boerderij werd tot afgelopen week (eind januari 2022) nog altijd door Hendrik Jan bewoond. Of de boerderij zelf een museum moet worden? Het is wel oud en ouderwets! Maar de gronden zijn het behouden meer dan waard.
