Met AZC-kinderen struinen langs de Berkel

Speuren naar vogels, waterdiertjes en insecten

Door Helga, Hetty en Jouck

Op uitnodiging van Gea Oosterveld, schoolvoedselcoach en ooit Jeugdtuinleider van de Kaardebol struinden we, Vincent, Helga, Hetty en ik, op een zonnige vrijdagmorgen met 12 kinderen van de middenbouw van de AZC-school De Waaier en hun leerkrachten langs de Berkel. Kinderen uit Syrië, Iran, Eritrea en Turkije, een vluchtelingenkamp. Drie groepjes wisselden elkaar af bij de activiteiten.
In optocht liepen we met z’n allen naar de startplek bij het Witte Brugje over de Berkel. “We gaan naar de rivier”, zei onderweg een meisje tegen mij, het klonk feestelijk!

Vissen naar waterdiertjes

“Ik heb een vis, ik heb een vis”, riep het meisje enthousiast. Iedereen moest het mini-stekelbaarsje zien dat zij net uit het water gevist had. Fanatiek schepten groepjes kinderen met een schepnetje in het water van de Berkel. Bij het legen van de netjes in hun waterbak werd snel gekeken naar de inhoud en verder vissen maar weer. Ze konden er bijna niet mee stoppen, zo leuk vonden zij het. Elk schelpje en veertje dat in de buurt gevonden werd, behandelden de kinderen als een kostbare schat.

Turen naar vogels

De kinderen mochten met echte verrekijkers naar vogels kijken. Dat viel nog niet mee, maar het lukte alle kinderen! Enthousiast werd er vervolgens naar vogels gezocht. Helaas had de boer zijn weilanden net de middag voor de speurtocht helemaal gemaaid en zo’n kaal weiland is niet in trek bij vogels. Gelukkig zwommen er in de Berkel een mannetje wilde eend, meerkoeten en 2 wilde zwanen. In de hoge bomen langs het fietspad zat ook nog een nest van roeken. Op het laatst zagen we nog een biddende torenvalk op zoek naar prooi. De juf vertelde dat de kinderen net het woord ‘prooi’ geleerd hadden. Een mooie afsluiting!

Speuren naar insecten

Ik kon de verleiding niet weerstaan om te beginnen met het verhaal over de bloemen en de bijen. Bijgestaan door een enorme knuffelbij met angel. Die sprak de kinderen wel aan. En ai, bleek dat één van de kinderen echt een keer gestoken was. Zijn hand beeldde de bij al uit, zoem, zoem, en au prik, in zijn bovenarm! Ook de dode mestkevers en hommel spraken tot de verbeelding, en ja ze waren echt dood! Zo durfden ze het diertje wel van dichtbij te bekijken. Daarna gauw de loeppotjes uitgedeeld. Verdere uitleg was volstrekt overbodig. Wild enthousiast, “Juf, juf, daar, daar!”, met het loeppotje in de aanslag, speurden ze rietstengels, bladeren en bosjes af op beestjes – het lieveheersbeestje werd direct herkend en bij het zien van een libelle, werd het woord meteen nog eens geoefend: “LIBELLE!” Mieren, slakken, een zweefvlieg, en veel kevers. Met vaardige vingers en niet bang voor brandnetels, vingen ze ze allemaal in hun potje. Wat was het lastig om er een punt achter te zetten. De beestjes werden weer uitgelaten, de kinderen en spullen verzameld en enthousiast zwaaiden we elkaar gedag. De zon scheen, de tjiftjaf floot lustig en de Berkel schitterde blauw. Wat een prachtige ochtend!

Dit alles tekent het plezier van de kinderen die door IVN’ers en leerkrachten bij een speurtocht in de natuur begeleid werden.
Volgend jaar weer!

7-6-2024

Ook kinderactiviteiten begeleiden? Kijk op onze site of meld je aan bij ivn.zutphen@gmail.com