Japanse duizendknoop. Eet hem op!

Japanse duizendknoop. Eet hem op. 

Tekst: Wim Bosma   
In een poging om in de heemtuin van het Emerpark de oprukkende Japanse Duizendknoop in te perken las ik artikelen over het eten van deze plant. Ergens schreef men “if you can’t beat them, eat them”. Dat kende ik ook al van het Zevenblad. Ik laat dit overigens alleen voor planten gelden.
 
Japanse duizendknoop is een exoot die alle plaatselijk planten kan overwoekeren. Hij is vrijwel niet te bestrijden als hij eenmaal ergens groeit, en heeft een enorme groeikracht.
Het is een diepwortelende vaste plant met stevige wortelstokken en een lange hollestengel van 0,5-3 m lang met zijtakken en 5-12 cm grote bladeren. s’Winters sterft hij boven de grond af.
Net als bij bamboe is de stengel opgebouwd uit holle compartimenten. De bloei is in augustus en september met trossen crèmewitte bloempjes. Zaden maakt hij zelden in ons land.
Ecologisch is een duizendknoop-vegetatie armer dan   Lees verder  een maïsakker. Er leven geen insecten van de plant en ook voor vogels is de vegetatie oninteressant.
Door hem kort te houden, en bijvoorbeeld te oogsten, verdwijnt de plant niet, al groeit en verspreidt hij zich dan wel langzamer. Je kunt de Japanse duizendknoop met gif niet weg krijgen, maar de plant kan, andersom, gif wel weg krijgen. De plant gebruikt gifstoffen zelfs als voedingsbron en wordt daarvoor ook aangeplant (in Duitsland en de VS), om terreinen schoon te maken.

Het is overigens wel een heel mooie plant en een prima groente!
Dat de plant eetbaar is nog niet zo bekend.De Japanse duizendknoop is familie van de Rabarber en de smaak lijkt daar ook wel op. Het is eigenlijk een behoorlijk gezonde groente, met veel vitamine A en mineralen en een bron van resveratrol. Resveratrol zorgt dat het lichaam minder calorieën opneemt en het schijnt ook goed voor het hart te zijn en kanker te voorkomen. Resveratrol zit ook in rode wijn, pinda’s, moerbeien en druiven. De plant wordt ook gebruikt bij moderne ziektes zoals Alzheimer, Parkinson, MS en waar toxines een rol spelen zoals Lyme.

De scheuten van de Japanse duizendknoop zijn het best eetbaar. Geoogst in april, met een lengte tussen de 15 en 25 cm. lijken ze wel een beetje op asperges. Maar de smaak is als Rabarber. Je maakt het ook klaar als rabarber. Het kan worden gekookt, gestoomd, verwerkt in jams, als groente worden gegeten, etc.
Snijd ze in stukjes, de iets dikkere moet je schillen, al blijft er dan weinig of niets over.
20 minuten koken in water met een zoetmaker en evt. kaneel. Ook het kookvocht is lekker. Je laat het simpelweg afkoelen en dan zeven. Het enige nadeel t.o.v. rabarber is, dat de schil hard blijft bij koken, dus is goed zeven gewenst. Ik heb de uitgegroeide stengels in stukjes in de slow juicer gedaan maar die liep bij de eerste stengel al muurvast. Daarmee wel een beetje sap geoogst, wat gemixed goed te drinken is, maar ja hoe krijg je het eruit.
 
Nog wel een laatste opmerking: laat geen bloemen, zaden, wortels, stengeldelen buiten de vindplaats slingeren, want dan verspreidt hij zich ongewenst. In de heemtuin kun je zo het spoor volgen hoe hij destijds naar de composthoop versleept is.