Vakantiebuit met bijvangst

Iedere vogelliefhebber heeft zijn droomvogeltjes die hij graag wil fotograferen. De verzameling is niet compleet als deze ontbreken. Over smaak valt niet te twisten maar Papegaaiduiker en de Zeearend zullen in geen enkel droomlijstje ontbreken.

Het toeval wil dat de zomervakantie dit jaar naar Noorwegen voerde. En net zoals je bij een mooie reis in Afrika een leeuw of olifant wil fotograferen, hoe cliché dit ook moge zijn, zijn bij een reis naar Noorwegen de Papegaaiduiker en Zeearend logische trofeeën.

De Papegaaiduiker
Bij beide vogels kan je wel een aantekening maken. De Papegaaiduiker heeft een enorme gunfactor door zijn uiterlijk en gedrag. Een zegen voor de lokale VVV die zijn aanwezigheid commercieel helemaal uitmelkt. Menig souvenir en ansichtkaart zijn erop gebaseerd. En het lijkt ook wel alsof met de Papegaaiduikers strakke afspraken zijn gemaakt waar en op welk uur ze zich zullen vertonen en laten fotograferen. Geen moeilijke target als je maar naar de juiste plek gaat.

Ze zijn ook niet zeldzaam, maar slechts een korte periode op land waar te nemen. Een paar weken van nestelen, broeden en jongen groot brengen en daarna weer met z’n allen voor ruim 10 maanden naar zee. In IJsland zijn ze zo algemeen dat ze op het menu staan in de restaurants en opgezette exemplaren op de luchthaven als souvenir te koop zijn.

Maar goed voor ons allemaal niet belangrijk, we moeten een plaatje scoren. Nu had ik van een mede IVN lid het advies gekregen ze later in juni te bezoeken. De jongen zijn dan uit het ei en worden gevoed met kleine visjes die in de bek van pa of ma worden aangevlogen. De bekende prent uit de reisfolder. En zoals aan de bijgaande foto’s te zien is, is dat niet gelukt. Voldoende verkeer vanuit zee, maar zonder vis. Wel nestelen en broeden maar nog geen jongen. Wel een fototrofee maar niet de gewenste. U moet het maar doen met de fraaie vogel zonder vis, wel in vol ornaat en volledig op kleur.

In de winter zijn deze kleuren weg. De blauwe en gele hoornlaagjes bij het oog en op de wang zijn kleurloos evenals de snavel die dan ook kleiner is. De theorie is dat de dikkere en gegroefde snavel in de zomer dient als een luchtkoeling. De kleine vleugeltjes van dit vogeltje zijn kort en volledig afgestemd op het zwemmen en duiken (tientallen meters diep). Keerzijde is dat ze heel hard moeten werken tijdens het vliegen. Met name in de voedertijd voor het aanvoeren van vis. Tot 400 vleugelslagen per minuut , met als gevolg een dreigende oververhitting van de vogel. De groeven in de snavel voorzien in een noodzakelijke luchtkoeling.

De Zeearend

Leuk verhaal, maar daarmee had ik nog niet de gedroomde opname van de duiker met een bek vol vis. Gezeten op de rots en uren kijkend naar ieder binnenkomende vogel werd het wachten beloond met een cirkelende Zeearend. Door de hoogte waarop we zaten bevond de arend zich op gelijke niveau met ons of zelfs onder ons. Prachtige bijvangst van een vogel die je normaal de hoofdact zou toedichten!

De zeearend is de icoon van de vogelwereld in Europa, de grootste arend en machtigste vogel van ons continent. Tot voor kort zeer zeldzaam, nu broeden ze volop in Nederland, maar altijd bijzonder. Alleen al door de spanwijdte van bijna 2,5 meter en door de kracht die hij uitstraalt met een strenge en serieuze kop. Het tegenovergestelde van de clowneske papegaaiduiker.

Mooi dat het lukte de twee trofeeën te scoren, buit en bijvangst. De opname van de Zeearend met een Papegaaiduiker in zijn klauwen laten we maar discreet in het archief zitten.

Mocht u hierdoor geïnspireerd zijn om eveneens deze soorten te willen scoren en niet door Noorwegen langs fjorden en tientallen watervallen willen afreizen naar het vogeleiland Runde dan is er een goedkopere oplossing. Kaartje Blijdorp kopen en de Papegaaiduikers daar fotograferen (nu op kleur), doorreizen naar de Slikken van Flakkee en aldaar het Zeearend koppel met jong bezoeken. Zelfde buit, minder kosten en dat op 1 dag. Veel succes en plezier!

Juli 2024 – Ad ‘t Hart