Ineke Rood draagt voorzittershamer over

Begin november droeg Ineke Rood als voorzitter van het bestuur van NMA  het stokje over aan Brian Versaevel. Ineke blikt terug op 5 intensieve en goede jaren in het bestuur.

Hoe ben je zo in het bestuur van IVN-NMA terechtgekomen?

Ik begon in 2019 met de Natuurgidsenopleiding en was me toen al een beetje aan het oriënteren op wat ik voor de vereniging zou kunnen doen wanneer ik de opleiding had afgerond. Omdat ik in de weekenden vaak niet beschikbaar ben, leek me gidsen niet echt mogelijk. Ik wilde wel graag iets terug doen voor IVN. En toen ik benaderd werd voor het bestuur heb ik daar ‘ja’ op gezegd.

Eind 2020 ben ik toen benoemd en in onderling overleg zijn we overeen gekomen dat ik het voorzitterschap op me zou nemen.

Besturen zit ook wel in me. Ook tijdens mijn loopbaan heb ik in verschillende besturen gezeten. We kregen vanuit het gezin dat gevoel van verantwoordelijk dragen voor je omgeving mee. Mijn vader was al actief als bestuurder. En een broer en zus zijn ook op maatschappelijk vlak heel actief.

Als ik terugkijk op mijn leven wil ik graag het gevoel hebben dat ik mijn steentje heb bijdragen.

Wat doet je nu besluiten dat je het stokje wil overdragen?

Ik ben 75 geworden en dat deed me afvragen: ‘Hoeveel tijd heb ik nog te besteden?’ Na vijf heel intensieve jaren heb ik ook behoefte aan wat minder verantwoordelijkheid. Als ik me ergens aan verbindt doe ik dat ook volledig. Ik wil me nu weer wat vrijer voelen, qua verantwoordelijkheid en tijd.

Op welke zaken kijk je met veel tevredenheid terug?

Het was een heel goede en ook heel leerzame tijd. Ik had het niet willen missen. We hebben het mooi gedaan in de afgelopen jaren, niet alleen vanuit het bestuur, maar ook met de werkgroepen. We zijn wat gestructureerder gaan werken en er is meer verbinding gekomen in de gehele vereniging. Ook doordat we ons veertig jarig jubileum hebben gevierd. En we werken nu met een gezamenlijk thema.

Daarnaast hebben we veel energie gestoken in het contact leggen met nieuwe leden. Die worden nu standaard bezocht door de bestuursleden.

En hier voor me liggen de vier prachtige programmaboekjes die we gemaakt hebben, met een vijfde in de maak voor komend jaar. Dat is toch een mooi tastbaar resultaat.

Heb je nog nieuwe inzichten opgedaan in de periode van je voorzitterschap?

Oh zeker. Ik heb heel veel leiding gegeven in professionele organisaties en wist wel dat het in een vrijwilligersorganisatie anders zou gaan. Maar om dat aan den lijve te ervaren is wel een ervaring. Ik denk dat ik nog beter heb geleerd om om te gaan met de verschillen tussen mensen. Om die verschillen te accepteren en toch iedereen bij elkaar te krijgen. In onze maatschappij is het omgaan met verschil niet meer vanzelfsprekend. Dat vereist veel geduld en wijsheid. En soms intensieve gesprekken, maar dat schept ook weer een band. Voor mij is dat de uitdaging, ondanks de verschillen toch bij elkaar blijven.

Welke dingen zul je absoluut niet missen?

Wat ik niet zal missen is de eindverantwoordelijkheid. Je staat voortdurend aan. En ik ben blij dat ik niet meer overal over hoef mee te denken.

En wat zal je wel missen?

Ik denk dat ik niet zoveel zal missen, want ik blijf nog actief in de vereniging. Ik blijf werkzaam als programmacoördinator en ook als gids. Dus ik blijf zeker nog betrokken.

Kun je een bestuursfunctie in deze vereniging aanraden?

Ja zeker. Als je je meer wilt inbedden in je omgeving, meer betrokken wilt raken en mensen leren kennen is meedraaien in een bestuur een goede manier.

Ik denk dat je ergens voorzetten ook een maatschappelijk belang heeft. Zeker nu vind ik dat je  verenigen en samen ergens voor ijveren van grote waarde is. We zijn allemaal deel van een groter geheel. Ook een vereniging. Het zijn allemaal sociale verbanden. Ik vind dat iedereen zich dat moet realiseren. Je hebt als individu een taak in dat geheel. En het is jammer als mensen zich niet willen verbinden omdat ze bang zijn ergens aan vast te zitten. Terwijl je juist hele mooie ontmoetingen hebt in een vereniging. Bovendien zijn we meer projectmatig gaan werken. Je hoeft dus niet vast in een werkgroep mee te draaien, maar kan ook in een project meedoen.

Wat wil je de leden van NMA nog meegeven?

Vooral dat het belangrijk is om mensen de ruimte te geven om hun eigen activiteiten te ontwikkelen. Dat je nieuwe mensen in de vereniging echt welkom moet heten en hun eigen plek geven.

En wat ik eerder al zei, dat het juist nu belangrijk is om gezamenlijk op te trekken, om verschillen te overbruggen en je te verbinden om iets goeds tot stand te brengen, zoals betrokkenheid bij de natuur.

En verder dat ze trots mogen zijn op zo’n mooi bestuur als er nu zit. Als je ziet met hoeveel energie alle bestuursleden zich inzetten voor de vereniging, dat is wel iets om waardering voor te hebben.