Blog 8: Hazelaar in bloei

Het sneeuwt! En hoe. De weergoden voorspellen tenminste één hele barre winterweek, misschien wel twee. Code rood vandaag. Dat betekent: ga niet de weg op. Maar de dagelijkse frisse-neus-wandeling laat ik mij niet ontnemen. Snowboots aan (gelukkig kon ik ze nog vinden) en naar het park voor een kort rondje. De dikke sneeuwlaag waar ik door heen ploeter veroorzaakt meteen al strakke kuitspieren. Ondanks de snijdende noordoosten wind zijn er veel mensen op pad. Allemaal lockdown-wandel-verslaafden, goed zo! In het park roetsjen kinderen met sleetjes van de heuvel af. Echt mooie winterfoto’s zitten er niet in: de wind waait alle sneeuw direct van de takken af.

Daar staat “mijn” hazelaar, helemaal knalgeel en vol te bloeien. De mannelijke katjes hangen er al een maandje, maar de afgelopen weken zocht ik tevergeefs naar de vrouwelijke bloemetjes. Heb ik ze gemist? Ze zijn immers maar heel klein. Alle aandacht naar de mannen! Onterecht want als je het kleine rode speldenprikje bekijkt met een loep gaat er een wereld voor je open. Ze verschijnen wat later, vlak voordat de gele katjes hun stuifmeel loslaten. Hoe mooi is dat op elkaar afgestemd.

En ja, uitgerekend in deze kou ontdek ik ze. Als dat maar goed gaat! We zullen in de herfst zien, aan de oogst van hazelnoten, of dit schadelijk is geweest. De hazelaar zelf zal niet te lijden hebben van de vorst. Het is een oer-Hollandse struik en dit exemplaar stamt nog uit de tijd dat een beetje vorst regelmatig voorkwam.

Met frisse tegenzin doe ik mijn wanten uit om met mijn mobieltje een foto te maken. Doel bereikt! Gauw terug naar de warme kachel!

Joke Pruis