Blog 13: Zintuigen

Een wandeling over de in 2020 geopende natuurbegraafplaats Geestmerloo is een unieke en nieuwe ervaring, die IVN graag wil delen met geïnteresseerde mensen.

We liepen afgelopen zondag met zes mensen (drie stellen) voor de eerste keer over de paden en bewonderden de vele eenden op het water. De pionier wilde peen was overal te zien, en de torenvalk bleef gewillig in een boomtop zitten. De verrekijker kwam goed van pas.

Halverwege de wandeling ontdekte ik dat één stel steeds, stevig gearmd, naar de door ons benoemde plant, boom of struik toe liep. Eerder, bij de start, waren het juist déze man en vrouw, die beiden de stam van de ginkgo aanraakten, nadat wij hadden verteld dat deze boom veel warmte uitstraalt. Dat had ik wel waargenomen, maar pas nu drong het tot me door: de man was blind. Waarom had ik dat niet eerder gezien? Snel keek ik om me heen en ik vond de viltige bladrozet van koningskaars. Er naast bloeide nog een nietig plantje, wilde marjolein. Ik plukte en liet voelen, ruiken. We betraden een graspad. De man stond even stil, veerde een beetje door zijn knieën. “Klei, geen veengrond” zei hij. Hij voelde het beklimmen van de heuvel, waarop we een mooi zicht hadden tot aan de duinenrij.

Aan het eind van de wandeling zei de man dat hij een goede indruk had gekregen van het gebied. Een compliment, daar mocht ik tevreden mee zijn, maar ik was het niet. Het voelde alsof ik de man niet voldoende had gezien. Deze ervaring heeft mij een eye-opener gegeven. Het visuele heeft vaak een voorsprong, maar vergeet de andere zintuigen niet!

Joke Pruis