Stilte en vogels

Stilte met vogels


Waren het de sierlijke kraanvogels, in een moor bij Diepholz bij onze oosterburen, die mij in oktober diep in vervoering brachten ?
Dat ik er het liefst zomaar tussen wil staan in dat mistige maisveld en hun aanwezigheid horen en voelen. Hun samenkomsten en verhalen van verre reizen meemaken.
Was het de ijsvogel in de Wieden die met een kaarsrechte streep en subtiel gilletje de waterplas oversteekt ?
Het intense blauwe wonder dat na een snelle plons een gevangen visje tikt op een tak. Het visje parmantig met kop naar voren draagt als babyvoer voor de jonge ijsjes.
Nee het is elke wandeling gewoon weer anders. Ik ben dan zo vol verwachting in de dan geboden omgeving. Soms een dag dat er nagenoeg niets te horen of te zien is en dan laat in de middag ineens een klapekster op een meidoornstruik. Dat gevoel. Dat diepe mooie gevoel. Het is het oude jachtinstinct. Stil turen en het avontuur voelen van binnen.
Het zien en luisteren naar de vogels haalt mij meteen weg uit het denken. Een groepje staartmezen met goudhaantjes in een dennenbos maakt mijn hoofd leeg en brengt vreugde. Weg met die diepe overpeinzingen en het doelloos piekeren Dat doen deze vogels ook niet. Ze zijn er gewoon en maken alles lichter. Hoe simpel kan het zijn.
De mogelijkheid je bewust te worden van een natuurmoment. Een dier schikt zich in zijn lot, de mens niet. Het dier is altijd beperkt door zijn instincten, de mens niet. Een vos wordt als vos geboren, leeft als een vos en sterft als een vos. Een vogel wordt als vogel manifest, leeft als een vogel en sterft als een vogel. Alleen de mens wordt als mens geboren, kan leven als een dier of zich verheffen tot een formule 1 coureur of natuurgids. Het potentieel van de mens is van een onafzienbare grootsheid. Een dier stelt zich geen vragen, de mens wel. De mens is volkomen uniek in zijn verschijningsvorm. Het dier ook, maar de mens heeft nét dat iets meer waardoor hij de bekroning van deze planeet kan zijn. De mens heeft het vermogen in zichzelf te kijken en naar buiten; de mens kan bespiegelen, beschou­wen, inschatten, reflecteren.
Ik ben wandelaar, vogelaar en IVN landschap ambassadeur. Het zal tien jaar geleden zijn dat een vogelende vriend mij meenam en kennis liet maken met iets zó vanzelfsprekends dat ik me bijna schaamde dit niet eerder zo bewust te hebben ervaren.
Nu vele wandelingen en boeken verder kom ik langzaam bovendrijven, er is altijd weer iets te ervaren. Het is een helende reis. Ik moet er op uit. Liefst elke dag Het is pure meditatie. Het brengt stilte en zang tegelijk.
Emotie en weemoed en de onmetelijke ruimte laat ik toe en deel graag met anderen.
Eerst was ik hoog en veel en nu ben ik laag en vredig en dat voelt oprecht zo goed.
De vogels leren mij iets. Hun lied en aanwezigheid laten mij zien dat het allemaal bij elkaar hoort en vanzelfsprekend is.
Elk moment uur dag en seizoen opnieuw.


Joni Mitchell zong ooit
We are stardust
We are golden
And we’ve got to get ourselves
Back to the garden


Zo is het


……..


Peter Hartog verzorgt voor IVN Lelystad en de Vogelbescherming excursies o.a. in het Oostvaardersveld. In de nieuwsbrieven of tussentijds zal informatie worden gegeven. Er is altijd de mogelijkheid om via ivnlelystad@gmail.com een verzoek te doen dan stellen we een groep samen.