Huh, wat vliegt daar?

Als je zoals ik bij het Leeuwarder bos woont, dan ben je vaak in en rond het bos. Natuurlijk ga je er regelmatig speciaal op uit. Laarzen aan, verrekijker mee, een vast rondje lopen, op zoek naar bezienswaardigheden of gewoon even je kop leegmaken. Maar er moeten ook boodschappen komen en daar maak ik meestal een rondje van: heen langs de Kalksloot, terug langs de Vierhuisterweg.

Lopend of fietsend door het bos

Meestal op de fiets. Op de fiets ga je natuurlijk wel sneller dan lopend en tja, dan zie je minder. Ik let er wel op, en soms ik zie de hooglanders. Bijvoorbeeld dat er nog een kalfje bij gekomen is. Maar uiteindelijk gaat het ook meer om de boodschappen. Meestal ga ik terug langs de Vierhuisterweg waar het landschap wat opener is en het aantal waarnemingen daardoor toeneemt. En als camperraar kijk ik ook altijd even naar wat er op de camping staat. Vanaf eind oktober staat daar echter niets mee. In de natuur vinden ook veranderingen plaats: het landschap kruipt naar de herfst. Als de hoeveelheid en het gewicht van de boodschappen het toelaat, kies ik er soms voor lopend te gaan. Het bijzondere is dan, zo realiseer ik mij nu, dat ik dan de route andersom maak, heen door het bos langs het zandpad, terug langs de Kalksloot. Soms nog om de plas bij de camping heen, zo kan ik het rondje oprekken tot een kleine 5 km. En lopend doe ik meer waarnemingen. Volgens mij spelen hierin meer factoren een rol dan het lagere tempo van bewegen. Ik heb dan gewoon meer aandacht voor waar ik ben, sta vaker stil op plekken waar ik in het verleden bijzondere waarnemingen gedaan heb, zoals op plekken waar ik vaak ijsvogels gezien heb.

Wat vliegt daar?

Ongeveer twee weken geleden, eind oktober, liep ik op weg naar de supermarkt, het bos bij de grafheuvel uit en ging verder op de betonweg toen er opeens bij de duiker in de weg, een grote, witachtige roofvogel laag over mij heen vloog, richting de plas bij de grafheuvel. Een buizerd was het eerste wat ik dacht, maar daar twijfelde ik ook direct aan: de staart was smaller en langer, de vleugels puntiger en de kop was anders. Bijzonder dat ik dit allemaal gezien denk te hebben want hoe lang duurde die waarneming nu helemaal, misschien zeven seconden. Maar mijn hersenen kraakten en kwamen met een andere optie, een visarend misschien? De vogel ging in een boom zitten boven het water, zag ik, nadat ik doorgelopen was. En dat maakte dat de optie “visarend” inderdaad logisch leek. Daarna verdween de vogel.

Vogelaars in het bos

In tegenstelling tot normaal, ging mijn tocht met de boodschappen huiswaarts, weer langs de Vierhuisterweg route. En jawel, de ”visarend” zat weer op dezelfde tak, ook stonden er nu meerdere vogelaars met verrekijkers en telescopen. Inderdaad een visarend werd er eenstemmig beaamd. Hij bleek er al een aantal dagen te vertoeven. Ik heb eerder ook in de herfst wel visarenden gezien bij de grafheuvel. Het bleek deze keer om een jong exemplaar te gaan. De volgende dagen ben ik daar vaak wezen kijken, ik ging steeds vaker boodschappen doen. Hij zat er elke dag, het aantal bezoekende vogelaars met auto’s nam ook toe. De visarend bleek gewoon een betrouwbare waarneming te zijn en dan word je overmoedig.

Andere waarnemingen

Een Vlaamse beginnend vogelaar (die voor een studiedag in Leeuwarden was) wilde dolgraag de visarend zien, hij verheugde zich er enorm op. Ik garandeerde hem dat dat zou lukken. U raadt het al: de vogel was gevlogen. Vervolgens deden we een rondje Lauwersoog, in de hoop op de zeearend. En die hebben we toen ook niet gezien. Natuurlijk hebben we ook veel wel gezien maar het is nog net als in de tijd dat ik begon met vogels kijken op 12 jarige leeftijd: roofvogels zijn toch echt van de buitencategorie. Dat ik twee dagen later prachtige goudhaantjes heel dichtbij zag bij de grafheuvel, was overigens net zo prachtig!

14-11-2023, Rienk Versloot, foto Janneke de Vries