Column Rob Le Febre #3: Kometen kijken
Kometen zie je niet elke dag. Ik zie ze eigenlijk nooit. Toen in oktober werd aangekondigd dat je gedurende enkele weken een komeet kon waarnemen met het blote oog was ik er dan ook als de kippen bij om dit unieke verschijnsel te gaan aanschouwen. Ik had de komeet van Halley in 1986 al gemist evenals de komeet van Hale-Bopp in 1997. “Dat zal mij nu niet meer overkomen”, zei ik hardop tegen mezelf. “Nou, dat zullen we nog wel eens zien!”, zei een onheilspellend stemmetje in mijn hoofd.
Zo tuurde ik avond aan avond midden op de heide in het donker tevergeefs de horizon af om een glimp op te vangen van deze komeet met de gemakkelijke naam C/2023 A3 (Tsuchinshan-ATLAS). Ik zag van alles in de lucht: de maan, sterren, oneindig veel lichten met links en rechts knipperend rood en groen met dank aan Schiphol en aan de horizon veel oranje licht. Maar dat was het dan ook! Geen spoor van de komeet helaas. Ik schrijf het maar toe aan lichtvervuiling en domme pech. Het is mij kennelijk niet gegund. Aangezien deze uit gesteente, stof en bevroren gassen bestaande massa maar eens in de tachtigduizend jaar langs komt, ga ik de herkansing ook nog missen, vrees ik.
Mammoet-steak
Als je bedenkt dat deze komeet al eerder is langs gekomen, hoe zou men er toen naar gekeken hebben? Hoe zag de wereld er toen uit? Ik probeer mij daarvan een voorstelling te maken: midden in de laatste ijstijd op een toendra-achtige vlakte zit de familie Neanderthaler in berenvelletjes gehuld rond een knapperend vuurtje voor hun grot. Ze werken net de laatste stukken mammoet-steak naar binnen en spoelen het weg met een paar slokken kruidig aangelengd ochtendwater van een wolharige neushoorn. Terwijl ze de resten tussen hun tanden met een botsplinter verwijderen, vragen zij zich af wat dat vreemde lichtschijnsel in de lucht voor hen betekent: rampspoed of geluk? Zo moet het toch ongeveer gegaan zijn?
Hybride mensachtigen
Uitdagender is het om tachtigduizend jaar vóóruit te kijken als komeet C/2023 A3 (waarom noemen ze hem niet gewoon niet komeet Bob of zo?) weer langs komt. Ik gok er op dat inclusief wat nieuwe ijstijden, de aarde dan nog wel bestaat. Landschappen en continenten zullen er ongetwijfeld anders uitzien. Zijn wij er nog wel als mens of hebben we onszelf dan weg gerobotiseerd en lopen er slechts hybride mensachtigen rond? De technologie zal sowieso compleet veranderd zijn. Ik vermoed dat dan alles op aarde inclusief klimaat totaal beheerst wordt door de techniek. Misschien dat de gehele mensheid, op één persoon na, naar andere planeten is geëmigreerd tot ver buiten ons eigen zonnestelsel en dat de aarde is verworden tot onherbergzaam land te midden van andere planeten in het immense heelal. Wie die ene persoon is? Zijn naam weet ik niet maar hij staat ongetwijfeld te zwaaien met een hoed op waarop staat M.E.G.A. – Make Earth Great Again !
In de herkansing
Tachtigduizend jaar, dat is 3200 generaties in mensenjaren. Niet te bevatten voor mij. Ik vond het al fantastisch dat ik bijna 30 generaties in tijd terug kon om mijn familie in de stamboom te kunnen achterhalen, bastaards meegerekend. Misschien dat ik het half januari nog eens probeer. Dan schijnt een andere komeet met de naam C/2024 G3 (ATLAS) langs te komen die je zelfs overdag kunt zien als hij niet te snel verdampt tenminste. Goed opletten allemaal!
door: Rob Le Febre van IVN Gooi en Omstreken
Column 1: Jonger worden? Het kan!
Column 2: Charlie Watts en gifsumak
Column 3: Blauw Jan en het Stedelijk
