Volle maan op de Gorsselse Heide

Vrijdag 20 september (twee dagen na de volle maan van deze maand) hadden we de publieksexcursie met het thema: Volle Maan. Aan de rechterbovenkant was de maan enigszins afgeplat en maar voor 95% vol. De bezoekers merkten het eigenlijk nauwelijks en hadden er alleszins vrede mee want het was een geweldige avond. De temperatuur was die van een mooie zomeravond en er was een onbewolkte hemel. Ideaal voor een avondwandeling! Dat vonden blijkbaar meer mensen want we mochten ons verheugen in een opkomst van 28 gasten. We maakten vier groepjes (de gidsen waren er nu toch) en liepen een rondje om de grote hei. Twee groepen linksom en twee rechtsom. Voor het zicht op de volle maan maakte het niet zoveel uit.

Omdat er op de zuidpunt van de hei veel bomen staan konden we de mooie zonsondergang niet zo heel goed zien maar eenmaal op de hei konden we nog volop genieten van de rode gloed van de inmiddels verdwenen zon. De zon ging om tien over half acht onder en de maan zou pas om even voor half negen opkomen recht tegenover de zon, in het oosten dus. Tot die tijd was er dus nog voldoende gelegenheid om de stilte op de avondlijke heide te ervaren. Voor veel mensen was dit een bijzondere ervaring want normaal gesproken kom je na zonsondergang niet meer in een natuurgebied.

Een aantal gasten was overigens nog helemaal nooit op de Gorsselse hei geweest en voor hen kon dus het verhaal van het ontstaan en de geschiedenis van dit natuurgebied worden verteld. In de schemering waren naast de hei ook nog wat typische heideplanten te onderscheiden. De nachtelijke fauna was helaas niet ruim. We zagen wel vleermuizen en hoorden een paar vogelgeluiden maar een nachtjager als de bosuil hebben we niet gezien. Ook de nachtzwaluw moesten we, tot verdriet van een paar bezoekers, missen.

De gidsen hadden ruimschoots de tijd te vertellen over alle verhalen die er om het verschijnsel vollemaan de ronde doen van Blauwe Maan, Boekweitmaan, de andere maanstanden tot aan het verhaal van ‘het mannetje in de maan’. Er was zelfs nog tijd voor het oude Estlandse verhaal van de ‘Maanschilders’. Inmiddels was de tijd van de fabels voorbij en zagen we langzaam, maar gestaag de maan opkomen! Eerst als een rode gloed achter en tussen de bomen en dan: in volle glorie een grote oranjerode bijna ronde bol!! We hebben het vaak gezien (kunnen zien) maar het blijft een verrukkelijk schouwspel! We dralen lang maar dan is het toch tijd om verder te lopen terwijl onze schaduwen in het maanlicht steeds duidelijker worden. Af en roe kijken we nog om of opzij naar dat mooie hemellichaam.

Naast de maan zagen we dankzij de heldere hemel ook diverse sterren en o.a. de planeet Saturnus. We probeerden samen de verschillende sterrenbeelden te benoemen. De Grote Beer (steelpannetje) en Cassiopeia (W) waren het duidelijkst. Op het laatste stukje van de tocht naar de uitgang hadden we geen profijt meer van het maanlicht: zeker in het donkere bos moest er af en toe met een lampje worden bijgeschenen. Iedereen ging, met dank aan de gidsen, zeer voldaan naar huis!

Lambert Kouwenberg