Wachten op de nieuwe generatie koninginnenpage

Vorige zomer hadden we veel feestelijke momenten in onze tuin. Kleine watersalamanders in onze vers aangelegde vijver, eekhoorntjes, een sperwer voor het raam, appelvinken, zelfs met jongen, een middelste bonte specht en meer. Leuk waren ook enkele kleine parelmoervlinders en zo af en toe een … koninginnenpage. Ook die had gewerkt aan een volgende generatie, door eitjes op de venkel en de peen af te zetten, met minimaal twee prachtige rupsen tot gevolg.

Venkel en peen
Die zo opvallend gekleurde rupsen zijn geliefd bij vogels, spinnen en rovende insecten. Daar vliegt en kruipt nogal wat van rond in ons stukje groen. Daarom hebben we de rupsen, voorzien van venkel en peen om nog wat op te vetten, in een glazen kom met luchtdoorlatende afdichting laten verpoppen. We schrijven 26 augustus 2023. Beide rupsen waren binnen 1 week verpopt. Daarmee brak het lange wachten aan. Onder een afdakje buiten, en bij vorst de kom met een wolletje omwonden in de schuur, brachten de poppen de winter door. Negen maanden later, half mei, was het zover: de eerst verpopte rups werd door zijn coconnetje heen als page zichtbaar en kroop een dag later uit. We misten net het moment, maar zagen wel hoe de vlinder zichzelf in een uur tijd oppompte om het zonnige luchtruim te kunnen kiezen.

Uitkruipmoment
Nummer 2 liet nog een weekje op zich wachten. Dit keer maakte ik het uitkruipmoment – nog geen halve minuut – wel mee. Het was regenachtig weer toen het coconnetje van boven openging. Uren stond ik met vlinder en camera onder onze thuja om droog te blijven. Langzaamaan zag je de aanvankelijk kleine vleugeltjes groter worden dan het lijfje. Terwijl ik zelf droog in bed lag, bracht de vlinder ook de nacht nog onder de thuja door. De volgende ochtend was het droog. Het duurde nog een paar uur eer de page op een zonnig plekje voldoende was opgewarmd en het tijd vond de wijde wereld in te gaan. Ook dit jaar vertonen ze zich af en toe weer in onze tuin. Het venkel-en-peen-ontvangstcomité staat opnieuw paraat.

Edith Kuiper

Foto’s: Gerja Visscher en Edith Kuiper