De halsbandparkiet, komt-ie wel of komt-ie niet?
Waarom schrijven over een dier dat de meeste Zutphenaren en omstrekers nooit hebben gezien? Wel, deze in Nederland randstedelijke vogelsoort rukt langzaam op naar het oosten des lands. Dus om u alvast voor te bereiden op zijn mogelijke komst …
Exotisch
Halsbandparkieten, onder Amsterdamse vogelaars ‘Habapa’s’ genoemd, zijn exoten, invasieve zelfs. Oeioei! Ik zal maar direct opbiechten dat ik ze heel amusant vind met hun krijsende vlucht, brutale gedrag en acrobatische capriolen.
Habapa is ooit als volièrevogel vanuit Centraal-Afrika en India naar Europa gehaald. In de vorige eeuw ontsnapte exemplaren bleken zich in ons land in stedelijk gebied in vrijheid te kunnen handhaven en voortplanten. Winterse bijvoedering met zaden, vruchten en pinda’s dragen daaraan flink bij. Als vogelvoerende tuinbezitter in een buitenwijk kun je ze in de randstad vaak goed observeren en luisteren hoe ze met een breed scala aan geluidjes met elkaar communiceren.
Geen papagaai
Vanwege hun afmeting en forse gehaakte snavel lijken Habapa’s meer op papagaaien dan op het bekende grasparkietje. Ze zijn felgroen en meten van kop tot en met hun lange staart zo´n 40 centimeters. De mannen hebben een zwarte halsband van de snavel naar de achterzijde van de kop. In de nek is die band roze. Bij vrouwen en kleine Habapaatjes ontbreekt die band. De snavel is bij beide geslachten van boven rood met een zwarte punt en zwarte onderkant.
Samen slapen
Habapa broedt in natuurlijke holen in loofbomen, in oude spechtenholen of gekraakte nestkasten. Buiten het broedseizoen overnachten ze in grote groepen in ‘slaapbomen’ in de stad. In de ochtendschemering spoeden ze zich luid schreeuwend naar hun vaste schransplekken om ‘s avonds met volgegeten buikjes weer te keren. Hoe dichter ze de stad naderen, hoe groter de groene golf, om uiteindelijk met honderden neer te strijken in de gezamenlijke nachtopvang. Oogjes dicht, snaveltjes toe.
Nieuwe Achterhoekers
Op waarneming.nl staan al meldingen van Habapa’s in Gelderland. Ik denk dat ze ook in de Achterhoek prima zouden kunnen gedijen en het een kwestie van tijd is eer ze Zutphen veroveren. Opletten dus!
Tekst en fotografie: Edith Kuiper
