Paarse strandloper

De Paarse strandlopers op de Brouwersdam

Elke winter weer een attractie om ze te zien: Paarse strandlopers. Niet bedreigd of zeldzaam maar voor ons land wel bijzonder.

Deze vogeltjes, formaat Drieteenstrandloper, broeden in noordelijke gebieden zoals Groenland, IJsland, Spitsbergen en Rusland. De populatie uit Spitsbergen en Rusland, ca 130.000 exemplaren groot, overwintert aan de noordwest kust van Europa waarvan dan een klein deel in Nederland, jaarlijks zo’n 400 exemplaren. En als je ze dan te zien krijgt is dat leuk. Maar vastleggen op een foto valt nog niet mee.

Ze zijn te vinden op de kunstmatige rotsen van ons land: de pieren en oeververdediging aan de kust. Ze houden zich op bij de waterlijn, tussen de met wier begroeide blokken en in kleine plasjes. Veelal niet de meest zonnige plekken en met hun donkere kleed mis je ze snel.

Het aardige is dat er maar een beperkt aantal “hot spots” zijn in Nederland en dat ze erg plaats trouw zijn en niet schuw. Met een beetje zoeken zie je ze altijd wel op de Brouwersdam net boven de spuisluis, de blokkendam bij de ingang van de Waterweg bij Hoek van Holland, Westkapelle, Neeltje Jans, Pier van IJmuiden. Schaars maar ook weer makkelijk te vinden. En over die plaats trouw: het is bekend dat 1 overwinteraar al 9 jaar lang te zien is op de Brouwersdam, herkenbaar aan een blauwe ring. Deze is ooit geringd op Spitsbergen. Daar echter nooit terug gezien, maar dat moeten we in het perspectief zien van het aantal broeders aldaar. (info Theo Briggeman die al jaren deze vogels volgt en hier over ook contact heeft met het Noorse ringstation).

En waarom heet een voornamelijk bruine vogel paars??  In het zomerkleed (dat wij dus niet te zien krijgen) ligt er een paarse gloed over zijn verenkleed, aldus het boekje.

Afgelopen maandexcursie voerde langs de Brouwersdam waar we twee groepjes Paarse strandlopers rustig konden bewonderen. In een plasje in de volle zon!  Jaap van Elst en ondergetekende waren zo geobsedeerd door deze vogeltjes en druk bezig met ze vast te leggen dat de groep uit het oog werd verloren en pas bij de Oosterschelde de aansluiting weer werd gevonden.

Maar ja, de beloning was er. Scherpe, heldere prentjes van deze vriendjes!

Ad ’t Hart (feb. 2022)