Vogelexcursie Aekingerzand en Fochteloërveen

19 februari 2023: Vandaag zijn we met een groep enthousiaste vogelaars van de zondagexcursie op het Aekingerzand beland. Het is tegen de verwachting in zonnig en windstil. Wat een kadootje. Niet alleen wij, maar de vogels zijn ook in een jubelstemming.

Lentegeluiden

Eén van de eerste vogels die zich laat horen, is de boomleeuwerik. Wat een heerlijk geluid. Hij is net weer terug uit zijn overwinteringsgebied en luidt het vroege voorjaar in. We volgen het geluid en staan al onverwachts snel vlak bij de boom waar hij in de top zit. Ineens zien we een gele flits van een andere topzitter, die vindt dat hij meer recht op deze boomtop heeft: de geelgors. Heel even zitten ze vlakbij elkaar en dan verjaagt de geelgors de boomleeuwerik. Ok, dan taaien wij ook weer af. We lopen al genietend van het bijzondere landschap in het zonnetje. Als snel horen we een concert van een veldleeuwerik. Ja, iemand vangt ‘m in de verrekijker. Maar hoe leg je dan uit waar hij vliegt. ‘Daar boven dat vage wolkje’. Tja, welk vaag wolkje? Het is moeilijk om ‘m zo hoog tegen de blauwe lucht in beeld te krijgen. Gelukkig daalt ie af en dan dwarrelen er ineens nog 3 veldleeuweriken omheen. In de verte horen we een grote lijster. Ook al zo’n mooi geluid.

Heen en weertje

We volgen een route naar een plek waar we hopen grote kruisbekken te spotten. Ze zijn helaas niet thuis. Ok, dan gaan we op zoek naar een klapekster die hier ook vaak gezien wordt. En ja hoor daar zit ie al bovenin een berkenboom te pronken in het zonnetje. Dan worden we getipt dat de grote kruisbekken toch gesignaleerd zijn op de plek waar we net stonden. Snel weer terug. Als we daar een tijdje hebben gepost en het ultimatum van ‘nog eens 5 minuten’ toch echt voorbij is, keren we weer terug. De klapekster is inmiddels verdwenen van zijn uitkijkpost. Er komt iemand aanrennen. ‘Een zeearend, een zeearend!’ Huh, wij stonden net naar de grijze zandbijen te kijken die ook alweer actief zijn. Snel de blik omhoog. Hij cirkelt recht boven ons. Een sperwer draait er omheen. Een prachtig gezicht. Ineens slaat de onrust toe, want er vliegt een luid roepende kruisbek over. We checken op de telefoon het geluid van een gewone en een grote kruisbek. Hij klonk als een grote kruisbek. Hij vliegt richting de bomen waar we net stonden. Wat nu? Weer terug? We houden een stemming. ‘Wie wil er nu doorlopen naar de koffie?’ Eén hand gaat omhoog. Oké, dan weer terug naar de kruisbekken locatie. Deze keer vliegen er verschillende kruisbekken rond maar ze poseren niet even voor de foto. Er wordt nog een geluidsopname gemaakt en nu gaan we echt retour naar de auto’s. Lekker de pas erin en op naar de koffie.

Achttien meter de lucht in

We gaan verder richting het Fochteloërveen. We wandelen door het bos naar de uitkijktoren De Zeven bij Ravenswoud. Een zwarte mees zingt zijn deuntje bovenin de enorme sparren. We turen door de kijkers maar zien alleen silhouetten. We krijgen nog een uitleg over hoe je de dennenappels van een douglasspar kunt herkennen. Er steken allemaal sprietjes uit. Later lees ik dat het wel slangentongetjes lijken. Dat vergeet ik niet meer. Op de uitkijktoren is de weidse blik over het landschap prachtig. Vogeltechnisch is er niet veel te beleven maar dat mag de pret niet drukken. Hup, de steile trap weer naar beneden en al kletsend wandelen we in een wat hoger tempo naar de auto’s. Ook wel es lekker dat je gewoon door kan lopen zonder dat je op scherp hoeft te staan voor de vogels. Een ‘blauwe kiek’ man zwaait ons uit en we rijden nog een toeristisch blokje op zoek naar kraanvogels.

High five

Aan de linkerkant van de weg zit een groep kolganzen tussen de stoppels op de akker. Even checken of er toendrarietganzen of kleine rietganzen tussen zitten. Ja inderdaad, zes toendrarietganzen aan de rand van de groep. Ik zit aan de verkeerde kant van de auto dus ik kijk ook maar es naar rechts of daar wat te zien is. Verhip, kraanvogels. Precies op de plek waar we staan. Ze hebben de staartveren omhoog en zijn elkaar aan het nabootsen. Baltsgedrag. Prachtig. ‘O kijk, er komen nog twee aan lopen’. We kunnen ze een tijdje mooi bekijken maar dan stapt er verderop een groep mensen uit de auto’s en dat wordt ze te gortig. Er zit ook nog een roodborsttapuit naast de auto en die zetten we nog even in de kijker. Wat een geluksvogels zijn we vandaag. Achter ons stappen een paar dames van onze groep juichend uit de auto. Ze zijn helemaal enthousiast van al het moois wat we gezien hebben en iedereen krijgt een ‘high five’. Ook in de andere auto’s zien we blije gezichten. Missie geslaagd.

Tekst: Linda Veeman, Foto’s: Jan Willem Verbeek en Linda Veeman

Foto: toendrarietganzen en kraanvogels