Zo leerden we al heel veel nieuwe dingen en waren we klaar voor de tocht. Iedereen kreeg een routebeschrijving, een loep en een verzamelzakje. Dus óp naar het eerste ontdekkingspunt: de drempel van de voordeur van de Aloysiusschool waar Judith ons al stond op te wachten. Zij vertelde over de vele fosielen die je kunt vinden in heel wat drempels en stoepen van oudere gebouwen. Met een nat doekje maakte ze de fosielen zichtbaar en met zoekkaarten konden we uitzoeken wat we dan zagen: plantjes of (schelp)diertjes. Dat was nog eens interessant!

Volgende ontdekkingspunt was het Raoul Wallenbergplantsoen. Wat was daar veel te zien! Maar de grote rode peulen van de Christusdoorn waren wel het meest bijzonder en werden enthousiast verzameld. Ook bladeren, boomvruchtjes en zelfs schelpjes verdwenen in de verzamelzakjes.

Rondom dit plantsoen waren ook veel vleermuiskasten en gleuven te zien en kregen de kinderen opdracht te tellen hoeveel ze er vanaf nu konden ontdekken. De uitkomsten waren heel verschillend maar iedereen kwam op meer dan 40 uit!

In de Koepoort vonden we behalve een mooi beschilderde muur met vleermuisgleuven ook muntplantjes in een boomspiegel. En even verderop bij de boom met de grote tonderzwammen vonden we sporen van een piepkleine bewoner!

Aan het pad langs de singel vonden we bijzondere bomen en struiken: bijv. de Droomboom of Prinsesseboom met heel mooie ronde vruchten en een struik met allemaal kleine “sneeuwballetjes” erin die dan ook de Sneeuwbes heet. Als je in een besje knijpt dan ploffen ze met een knalletje.

De tocht was hiermee bijna aan het eind. In de muziektent van het Houtmansplantsoen hadden we nog wat drinken en een koekje (of twee, of drie) voor iedereen en sloten we daarmee een leuke middag af.

Volgende keer gaan we vogelvoerballetjes maken. Op 25 januari 2026 op de Kinderboerderij aan de Bloemendaalseweg.

Namens de werkgroep Scharrelkids,

Clara