Bomen en struiken
Treurwilg aan de Konijnenburgweg
Bijzondere planten in en rond Bergen op Zoom
Wie vanaf de Van Konijnenburgweg richting het populaire winkelcentrum de ‘Zeeland’ rijdt, wordt verrast door een zeer opvallende treurwilg op de splitsing naar de Markiezaatsweg. Deze boom staat in het centrum van de oude industrieën, die destijds in onze stad dominant waren.
De wilg bezit een rijke tot zeer rijke biodiversiteit. Als we die boom vergelijken met bijvoorbeeld de Amerikaanse eik, sta je daar toch wel even bij stil. Bijna alle hier groeiende exotische bomen bezitten een biodiversiteit, die aanzienlijk kleiner is dan bij inheemse bomen, zoals de wilg.
De treurwilg is een van de vele wilgensoorten, die je niet alleen aantreft op begraafplaatsen, maar ook in parken en buitenlusten. Het mooie van deze bomen is dat de knoppen al uit gaan lopen tegen het eind van de februari-maand. Knoppen en twijgen contrasteren sterk, zeker bij helder zonnig weer, met de dan nog directe vrij kale omgeving. Het zonlicht wordt door gele takken met de uitbottende groene knoppen versterkt en geeft het gevoel dat langzaam maar zeker het eind van de winter in zicht is. Kort hierna zullen deze knoppen uitgroeien tot de zogeheten katjes, een bloeiwijze die kenmerkend is voor met name wilgen. Veel ‘vroege’ insecten zijn dol op de nectar van deze bloemen.
Wilgen kunnen vrij gemakkelijk worden gestekt. Een twijg stekken in een niet al te droge grond en de rest is meer dan bekend. Binnen no time groeit de tak uit tot een klein boompje en binnen een aantal jaren heb je te maken met een relatief forse wilg. Met het zaad van de wilg gaat het overigens níet zo eenvoudig. Het wilgenzaad heeft een korte tot zéér korte kiemkracht.
Een groot contrast binnen de wilgenfamilie is de vergelijking tussen de treur- en knotwilg, een met de hand gecreëerde ‘soort’, die veel wordt aangeplant in wijken, zoals ook in onze stad. De opvallende genoemde wilg voor het voormalige oesterlaboratorium, schuin tegenover het koopcentrum ‘De Zeeland’ – een voormalige suikerfabriek – maakt het voor het voort razende verkeer er niet gemakkelijker op. Overigens blijft het lab als gemeentelijk monument bestaan. Althans dat is nu de bedoeling. De hoge schoorsteen op de achtergrond, een relict van de oude spiritusfabriek, een van de vele markante industriële monumenten die onze stad kent, vormt hiermee een bijzondere combinatie.
De treurwilg doet mij overigens denken aan het succesnummer ‘Willow weep for me’ uit de vorige eeuw. Dit droefgeestige wilgenlied, in vele versies vertolkt, staat echter in schril contrast met de boom die zich nu klaar maakt voor het naderende voorjaar. Is deze Salix het symbool van de oude vergane industriële glorie van de stad? Laten we hopen dat hij een lang leven beschoren is. Mogelijk betreft het een ijdele hoop. Helaas trekken oude en ‘lastige’ bomen maar al te vaak aan het kortste eind.
