Zeer geslaagde excursie op Schier!

Zonnig afscheid van de zomer op Schier

Op zondag 22 september vertrok een delegatie van IVN Ooststellingwerf naar het Waddeneiland Schiermonnikoog om er een vogelrijke dag van te maken. De groep van 13 personen verzamelde zich al ruim voor de afvaart in Lauwersoog, zodat we geen kans liepen de boot te missen.

Op Schiermonnikoog moesten er nog 3 mensen worden voorzien van een gereserveerde huurfiets, zodat de rest al even tijd had om de eerste vogels in het slik van de haven te zien rondscharrelen. Zo zagen we steenlopers en bergeenden en leerden we en passant ook het verschil tussen een gewone en een rosse grutto. Een licht opwippende snavel en 9 van de 10 keer als je een grutto in zout water ziet foerageren is het een rosse grutto.

Er werd koers gezet naar het vogelringstation, waar we vriendelijk en gastvrij werden ontvangen door Leo en Kees, die sinds zaterdag hun intrek hadden genomen in het onderkomen aldaar. Ze trekken al jarenlang samen met elkaar op tijdens het uitvoeren van dit vrijwilligerswerk en dat kon je merken aan hun omgang. Het leek af en toe net een komisch duo.

Er staat in de nabijheid van het ringstation maar liefst 600 meter aan netten opgesteld waar de vogels in kunnen vliegen. Minstens een keer per uur, maar liefst vaker, wordt er een wandeling gemaakt langs te netten om de vogels te bevrijden en in een katoenen zakje te stoppen. Deze zakjes worden per net opgehangen aan genummerde haakjes, zodat bij het invoeren van de gegevens zelfs het segment van het net bekend is.
Tijdens onze aanwezigheid werden er enkele waterrallen, een kleine karekiet en een paar zwartkoppen gevangen en geringd. De informatie wordt per direct zichtbaar op het scherm, zodat er precies kan worden bijgehouden hoeveel vogels er op een dag worden geringd.

De verrassing van deze zondagmorgen kregen we helaas niet te zien, er was een ransuil geringd. En de door gids Betty gewenste bladkoning verscheen later die dag ten tonele, dus die zagen wij ook niet passeren.
Een groot aantal mensen doneerde vrijwillig €10,00 en als dank daarvoor ontvangen zij volgend voorjaar een totaaloverzicht.  Mocht je niet mee zijn geweest en wel ringsponsor willen worden, ga dan naar www.vogelringschier.nl bij het kopje giften.

Leo had nog uren door kunnen kletsen over het werk en de bijzondere waarnemingen die er werden gedaan, maar Kees maande hem tot het inkorten van het geklets, zodat hij kon starten met de volgende ronde langs de netten. Op een dag wandelen ze zomaar 20-25 km langs de netten en weer terug. Dan hoef je ’s avonds niet meer naar de sportschool!
Naast het verzamelen van gegevens over vleugellengte en gewicht, worden er ook biomedische gegevens afgenomen en opgestuurd naar de afdeling virologie in het Erasmus. Hier wordt gekeken naar zoönosen, een woord waar voor corona maar weinig mensen mee bekend waren. Dit zijn dus ziekten die overdraagbaar zijn van dier op mens. (Andere voorbeelden zijn ziekte van Lyme, Q-koorts en toxoplasmose).
Dit soort afnames doen ze niet als er bezoekers zijn, want dit is een uiterst secuur werkje. Maar het is wel interessant om er iets over te horen.
Het was uiterst vermakelijk deze gepassioneerde vogelaars zo bezig te zien. Ze doen dit al vanaf 1992!

Na de rondleiding fietsten we in een ontspannen tempo, bijna iedereen kreeg wat hulp van elektrische ondersteuning, over het eiland. Hier en daar werd een plantje uitgetrokken ter determinatie, wat zeldzaam is moet zeldzaam blijven, nietwaar? 😉
De meegebrachte lunch werd in het veld genuttigd, waar een van de deelnemers tot de conclusie kwam dat zijn lunch nog bij het ringstation stond omdat hij zijn tas was vergeten. Gelukkig stond deze nog netjes op hem te wachten en kon hij zich net toen wij de laatste broodkruimels uit de mondhoeken veegden, weer bij ons voegen. Waarna we weer verder fietsten en gids Betty ons hier en daar wat interessante wetenswaardigheden wist te vertellen over de geschiedenis van het eiland.

Een kopje koffie met appeltaart bij het vermaarde hotel van der Werff mocht natuurlijk niet ontbreken. De echte allure van het hotel is wel wat versleten, maar je kunt nog steeds goed zien waarom het aantrekkelijk etablissement was voor de gegoede burgerij. Prins Bernhard mocht er graag even een pijpje roken vroeger.

Na deze smakelijke onderbreking werd het tijd om nog wat vogels te gaan zien. Er werd gestopt bij de nieuwe kijkwand aan de Westerplas, waar je mooi over het water kon kijken. Maar het beste zicht had je toch bij de vogelkijkhut even verderop. Hier zagen we o.a. lepelaars, diverse meeuwensoorten, smientjes en grote en kleine zilverreigers. Van de laatste soort verzamelden zich er tientallen in de bomen rondom de plas.

Ze zijn goed te onderscheiden van hun grotere familieleden door hun zwarte snavel en gele tenen. En ze zijn uiteraard een flinke maat kleiner, maar dat is op afstand moeilijk te zien als je ze niet naast elkaar ziet staan.

Onderweg naar de boot fietsten we nog even langs waddenkust. Het water stond vrij hoog, dus vogels zochten hun toevlucht op de wat hoger gelegen delen. Zo konden we genieten van goudplevieren. Een klein stukje fietsten we nog aan de landzijde achter de dijk, waar een steltloper ons op het verkeerde been probeerde te zetten. Maar uiteindelijk waren we het erover eens dat het toch een kemphaan was.

Na een heerlijke dag, met het prachtigste nazomerweer dat je je maar kan wensen, was het tijd om weer de boot op te gaan. Het was een drukte van belang, want vele mensen hadden geprofiteerd van dit laatste weekend mooi weer door een bezoek aan de Wadden te brengen. Maar met onze gereserveerde boottickets op zak, hoefden we ons geen zorgen te maken dat er voor ons geen plek was.

Na een vlotte overtocht en het ontschepen, was het tijd voor eenieder om huiswaarts te keren. Het was weer genieten en we moeten het snel nog maar eens over doen.

Joke