Bosbadderen groot succes

Bosbaderen.

Als nieuwbakken IVN lid was ik verrast de activiteit ‘bosbaderen’ op de agenda te zien. Dat wilde ik wel eens meemaken. Best stoer van IVN om zoiets vernieuwends te organiseren, maar zou er wel belangstelling voor zijn?  Jazeker, maar liefst 18 personen stonden klaar voor deze ervaring. Een ander gezelschap dan bij de natuurexcursies die ik normaliter volg. Geen verrekijkers, geen fototoestellen met telelens; hier en daar wandelschoenen en een rugzak, maar daarmee hield de vergelijking op.

Hannie Tulp, natuurgids bij IVN was deze ochtend onze bosbadgids.  Ze vertelde eerst wat het eigenlijk was, dit uit Japan overgewaaide fenomeen. Het is de bedoeling dat je op een andere manier de natuur beleeft. Alle zintuigen inschakelen, geen actie ondernemen, laat het maar gebeuren. De groene omgeving en de gezonde boslucht komen weldadig bij je binnen. Bosbaderen is derhalve stress verlagend, helpt een te hoge bloeddruk omlaaggaan en je hartslag normaliseren.

Ervaren

Hannie las een gedicht voor en vervolgens konden we tussen de bomen onze weg vinden. De één zat tegen een boom, de ander voelde met de handen de diverse basten, weer een ander ontving op een plekje een straaltje zon, kortom, iedereen beleefde dat stukje natuur op eigen wijze. Hannie stuurde hier en daar wat bij door suggesties te doen als: voel eens aan deze boom, ruik de citroengeur van deze naalden, ga gerust op blote voeten lopen, etc. De twee kinderen die met hun opa en oma deelnamen, maakten van natuurlijk materiaal een mooi schilderij.  Nadat we een paar ervaringen hadden uitgewisseld werd de wandeling voortgezet. Onderweg bleef de verwondering over de schoonheid om ons heen. Inspirerend was de aanvulling die werd gegeven door een (voormalig) medewerker van Staatsbosbeheer. Hij vertelde over de verschillende boomsoorten, de houtsoorten en waar die voor werden gebruikt. Een ander haakte daar op in door het te hebben over warm hout en koud hout (in relatie tot vuur)

Haiku

Na een kort gedichtje van Hannie gingen we verder naar een volgende stopplek. Hier konden we ervaren hoe het is wanneer je 5 minuten in afzondering ergens gaat zitten. Heel bijzonder, de rust van het bos deed zijn werk. Dat ook je creativiteit hierdoor gaat stromen ontdekten we toen we allemaal een haiku gingen schrijven. Voor bijna iedereen een onbekend iets. Er kwamen prachtige producten uit onze potloden, gevangen in een driezinnen strofe met resp. 5-7-5 lettergrepen per zin. Nadat Hannie de groep met een onvolprezen imitatie van de Oehoe roep bijeenriep, konden we even genieten van een kopje thee met koek. De terugweg werd gekenmerkt door een geanimeerd geroezemoes, waarin veel ervaringen werden gedeeld.

Oprecht een beleving om zeker te herhalen, deze eerste inkijk in de wereld van het bosbaderen.

Jet Hofstra.