Blog 2:
Alleen wandelen in Geestmerambacht

Tja, die foto hierboven…

Gemaakt op een warme zondag in september. Recreatieschap Geestmerambacht wilde ter gelegenheid van het 40 jarig bestaan elke zondag een gratis IVN wandeling aanbieden. In januari liepen we de eerste wandeling met maar liefst 34 deelnemers. In februari speelde een storm ons parten. Op het randje van code geel liepen we met 8 “die hards” een beschut en ingekort rondje. En toen kwam de eerste coronagolf en moesten we de wandelingen stopzetten.

In augustus en september konden we gelukkig weer lopen met een kleinere groep en met onderlinge afstand. Op de route is dat heel goed te doen: in ganzenpas. Af en toe kun je een kring maken en iets vertellen. Over het riet in de Kleimeer, over de mooie imposante wilgen met hun grote waarde voor biodiversiteit. De wandeling verbindt nieuw en oud gebied. Deelnemers aan de excursie vertellen steevast dat ze het rondje om het meer wel kennen, maar verbaasd zijn over dit mooie en afwisselende deel van het gebied. We verlaten het pad langs de Kleimeer ter hoogte van de “ransuilbomen” langs de zomerdel (de grote plas). Al enkele jaren is dit punt een bezienswaardigheid: een stuk of 5 ransuilen hebben er hun roestplek en laten zich goed bewonderen zodra het blad is gevallen. Ik wil wedden dat ze er nu al stiekem zitten, maar je ziet ze nog niet. Over de Bisdam lopen we langs de Saskevaart terug naar de startplek aan het Vlasgat. Soms gaan we iets verder door het bos en dan heb je helemaal een optimale afwisseling te pakken: open veld, water, weilanden, riet, bos. Het is er allemaal.

Vandaag loop ik er alleen: de wandeling van zondag gaat niet door. Op dit moment landen er veel koperwieken en kramsvogels in de besdragende struiken. Aan het eind van het pad langs de vaart blijf ik stilstaan omdat ik geritsel tussen de bomen hoor. Een grote buizerd klapwiekt ineens omhoog. Ik schrik er zo van dat ik vergeet een foto te maken. Dan maar een foto van de IVN wandeling in betere tijden. Ik hoop dat het gauw weer kan. Tot die tijd moet ik het even alleen doen.

Mocht je in de wintermaanden willen weten waar de uilen zitten, stuur dan een e-mailtje. Dan neem ik je mee naar die plek.

Joke Pruis