Het verhaal van Michelle Peeters
Michelle Peeters is al enkele jaren actief lid van IVN Maas en Waal. Actief in vele natuurgroepen en als natuurfotograaf een natuurliefhebber pur sang. Wat is haar meest bijzondere ervaring met IVN? En wat houden haar activiteiten als vrijwilliger in? Lees het in het verhaal van Michelle.
Lid sinds: Maart 2022
Actief in natuurgroepen: Amfibieën, Vlinders, Vogels, Communicatie en PR, Fotografie, Biodiversiteit en Nachtdieren.
Waar komt je liefde voor natuur vandaan?
Als baby werd ik al depressief van beton en stoeptegels en had ik een enorme hang naar natuur om me heen. Ik ben in een flat geboren en we zijn op mijn derde verhuisd naar een rijtjeshuis in Hengelo met een tuintje. Daarna werd dat een vrijstaande villa met enorme tuin eromheen. Dat was de ideale plek voor een hele verzameling dieren. Mijn moeder hield niet van gekooide dieren, dus alles moest in vrijheid kunnen rondfladderen en -lopen. Ook buiten onze tuin was mooie natuur te vinden. De Twentse bossen zijn prachtig, met veel oude bomen, iets waar mijn vader ook erg van hield. Ik ben op mijn negentiende naar Eindhoven verhuisd om Informatica te studeren. In 2007 heb ik echter het roer omgegooid en ben ik (natuur)fotograaf geworden. Sinds 2019 wonen we in Wamel, weer heerlijk in de natuur. En er scharrelen nu ook weer kipjes in de tuin!
Hoe heb je met IVN kennisgemaakt?
In Eindhoven ruimde ik altijd al troep op en dat wilde ik in Wamel voortzetten. Toevallig werd er op de kinderboerderij een bijeenkomst georganiseerd om een Zwerfafvalbrigade op te zetten. Daarna gingen mijn man en ik nog naar een presentatie van de Schone Rivieren Expeditie door Bert van Haaften, een IVN-activiteit in samenwerking met lokale zwerfafvalbrigades. Ik had meteen een klik met Bert, die me uitnodigde lid te worden van IVN Maas en Waal.
Wat onderneem je zoal voor IVN?
Ik houd me veel bezig met de PR en social media. Zo ben ik medeverantwoordelijk voor de natuurcolumn voor De MaasenWaler en houd ik Instagram en Facebook bij met posts over lokale flora en fauna, met daarbij een foto van mezelf of een andere IVN- natuurfotograaf. Ook hierin was het trouwens Bert die de voorzet gaf. Daarnaast coördineer ik ieder voorjaar de Padden- en Amfibieëntrek in Wamel, ben ik samen met mijn echtgenoot coördinator voor de lokale Schone Rivieren Expeditie en lever ik af en toe een bijdrage aan de Weidevogelbescherming. Ik heb samen met Cora van Ingen de afgelopen jaren een stuk of zes activiteiten voor kinderen ontwikkeld op de kinderboerderij in Wamel, zoals een dierensporenspeurtocht en een bezoek van een imker.
Wat is je meest bijzondere ervaring met IVN?
Dankzij de buurjongetjes ontdekten we dat er in de Kerkstraat Wamel in het seizoen massaal kamsalamanders, kleine watersalamanders, padden en kikkers oversteken. Kamsalamanders zijn echt bijzonder en ook zeldzaam. We wilden dus dolgraag meedoen aan het jaarlijkse padden-en-amfibieën-overzetproject, maar we moesten wel eerst bewijze dat ze er zaten. Ik vond wat vers doodgereden kamsalamanders op de weg en maakte hier foto’s van, die ook door de krant zijn opgepikt en gepubliceerd. Dat heeft ertoe geleid dat ze nu beschermd worden. In het begin hadden we nog schermen en emmers. Nu is de weg afgesloten tijdens de paddentrek en hoeven we alleen nog te patrouilleren.
Wat wil je andere IVN-leden meegeven?
Actief bezig zijn voor IVN brengt zoveel plezier in je leven. Je kunt echt een verschil maken voor dieren en de natuur en dit voelt zo ontzettend goed! Bovendien zorgt het voor een enorme verbondenheid en leer je veel leuke gelijkgestemden kennen. Voor mij is ook de stok achter de deur soms belangrijk, om een keer echt de natuur in te trekken. In je eentje doe je dat niet zo snel, maar met een doel en een buddy wel.
Michelle’s favoriete plek
De uiterwaarden bij Wamel, mijn woonplaats, vanwege de enorme biodiversiteit daar. Je vindt er onder andere steenuilen, groene en bonte spechten, vuurgoudhaantjes, padden, kikkers en kamsalamanders.
