Blog: een jaar Tiny Forest

Door Christine Wortmann – januari 2020

Christine Wortmann is nu een jaar aan de slag als Tiny Forest onderzoeker bij ‘haar’ Tiny Forest bij het Muziekplein in Utrecht. Ondertussen zijn er dit jaar 49 nieuwe Tiny Forests bijgeplant en zijn de eerste onderzoeksresultaten van ons onderzoeksprogramma met Wageningen Universiteit bekend. En eindelijk heeft ze de eerste vogels gespot in haar bosje. Nu de winter valt en de natuur in de Tiny Forests ook tot slaap komt, is het hoog tijd voor een update! Christine deelt haar terugblik op dit eerste mooie jaar en én haar vooruitblik voor 2020.

Een Tiny Forest is een dichtbegroeid, inheems bos ter grootte van een tennisbaan. Zoals ik in mijn eerste blog over Tiny Forests schreef vind ik het mooi dat deze manier van aanplant niet alleen focust op kwantiteit van groen, maar juist ook op kwaliteit: het toepassen van een diversiteit aan soorten die zelf ook weer zorgen voor meer biodiversiteit. Naast deze natuurlijke kwaliteit wordt bovendien ook gekeken naar sociale kwaliteit: wat is de impact van deze natuur op ons?

Aantoonbaar biodiversiteit vergroten

En die kwaliteit wordt ook meetbaar gemaakt. Samen met de andere onderzoeksvrijwilligers ben ik onderdeel van het onderzoeksprogramma van het IVN en Wageningen Environmental Research naar Tiny Forests. De resultaten van de eerste onderzoeksperiode zijn bekend:

Tiny Forests trekken honderden verschillende dier- en plantensoorten aan. Dat blijkt uit dit biodiversiteitsonderzoek, waarbij in totaal al 148.255 waarnemingen zijn gedaan. Wij vrijwilligers hebben in totaal 595 soorten gevonden. Naast planten en diersoorten is er ook gekeken naar CO2-opslag en neerslaggegevens.

Hoe is het in ‘mijn’ Tiny Forest?

Het is -1 graden als ik op zondagochtend in mijn bevroren bosje kom. De aantocht van de winter is duidelijk zichtbaar. Veel blad is al verloren en de bladeren die nog hangen, zijn diep geel gekleurd. Bloemen zijn verwelkt en onder het rijp ligt een dikke laag vers stro om de jonge planten tegen de ergste vorst te beschermen. Toch ontdekt ik elke keer weer nieuwe dingen. Zoals een holletje van een nog niet geïdentificeerd beestje onder een van de tegels. En een nog bloeiende aardpeer, ondanks de kou.

Elk bezoek start hetzelfde: 15 minuten vanaf een afstand turen naar het Tiny Forest. Dit is om te kijken of er vogels zijn die het bos gebruiken. Voor het eerst in al mijn bezoeken zie ik niet 1 maar 2 vogels in mijn bosje, niet eens van een afstand maar van heel dichtbij. 2 koolmeesjes houden mij gezelschap terwijl ik mijn monitoringsronde doe. Dit is bijzonder, omdat het Tiny Forest Muziekplein vlak naast een spoorbaan en een druk wegennet ligt, met verkeer dat vogels snel verjaagt. Uit de data blijkt dat er in totaal maar 8 vogels in mijn bosje zijn gespot, dus ik heb geluk gehad! Hoe blij kun je zijn met een koolmees.

Op naar 2020

Hoewel er in deze winterperiode natuurlijk minder spannends te zien is, ga ik ook in de winter gewoon door met mijn monitoring. En in 2020 begint het tweede onderzoeksjaar, waar ik natuurlijk mezelf voor heb opgegeven. Ik ben benieuwd wat we in het nieuwe jaar gaan tegenkomen en hoe hoog de wilgen tegen die tijd gegroeid zijn!

Lees ook de andere blogs van onze onderzoeksvrijwilligers in de Tiny Forests!

• Blog: Een half jaar na dato – Verony van Bemmel- juli 2021

• Blog: De aanleg van een eigen Tiny Forest – Verony van Bemmel- januari 2021

• Blog: Herfst in het Tiny Forest – Christine Wortmann – oktober 2020
• Blog: Het kleine bosje van Renée – Renée van Toor – april 2020

• Blog: onderzoeksvrijwilligers op avontuur – Daniëlle van Schaik-de Jong en Paula du Pont – oktober 2019

• Blog: Een Pinkstermorgen als Tiny Forest onderzoeker – Christine Wortmann – juli 2019

• Blog: Op avontuur in Tiny Forest Muziekplein – Daniëlle van Schaik-de Jong en Paula du Pont – april 2019

Tekst en foto’s: Christine Wortmann, Vakgroepleider en Strategisch Adviseur Duurzaamheid bij Primum