
Wat waren we blij met de regen, toen die eindelijk ging vallen! Net als vorig jaar was de droogte weer een enorme uitdaging. Groentebedden verzorgen is in de zomer sowieso veel werk, maar als het dan ook nog zo lang, zo droog is, dan dreigt zelfs de grootste optimist wel eens te wanhopen. Ben je toevallig in zo’n periode ook nog met vakantie, en heb je geen genereuze buur m/v die jouw tuin nat houdt, dan kan het zomaar gebeuren dat je bij thuiskomst een treurige dorre boel aantreft waar niets meer te oogsten valt.
In de permacultuur proberen we zoveel mogelijk natuurlijke omstandigheden te creëren, maar hoe dat er uit zag, in de parken en in de Maashorst, daar werd je ook niet blij van. Wat te doen? Daar hebben we het regelmatig over gehad aan de stamtafel. Sproeien, natuurlijk, maar hoe vaak en hoe veel? En wat als het volgend jaar weer zo droog is? Hoe maken we de tuinen robuuster, zodat we meer toekomstbestendig zijn? Een paar dingen hebben we geleerd, allemaal open deuren als je ze op een rijtje zet, maar we werden weer eens met de neus op de feiten gedrukt:
Zo heeft elk nadeel ook weer zijn voordeel, maar het vraagt wel van ons dat we ons willen aanpassen. Dat begint bij heel goed observeren wat er gebeurt, en vervolgens keuzes durven maken. Oplossingen van gisteren zijn waarschijnlijk niet de beste antwoorden op de vragen van morgen.
Tekst: Annemieke van den Ing