
Zondag 15 maart maakten Willy en ik een mooie lentewandeling in het landschap rond de abdij van Mamelis. Horecagelegenheden en musea waren vanaf vandaag toch gesloten, dus wat moesten we anders?!
In de natuur was geen kwaadaardig virus te bespeuren, maar wel andere parasieten zoals deze Gele trilzwam die profiteert van zijn gastheer, een boompje dat uiteindelijk door de paddenstoel gedood wordt.
In het bos achter de abdij zag je voor tien jaar in de vroege lente nog grote tapijten Bosanemonen. Nu was dat stukken minder. Ook hier heel veel woekering van de stikstofminnnende braam waar de Bosanemoon niet tegenop kan. Maar gelukkig had deze mooie voorjaarsbloeier zich nog op veel plaatsen weten te handhaven.
En niet alleen wij, maar ook tal van insecten wisten al van de mooie bloempjes te genieten.
Insecten en bloemen: zij kunnen niet zonder elkaar:
Citroenvlinders fladderden al overal rond. Al van tientallen meters afstand zagen we ze in het bos patrouilleren. Het Citroentje overwintert als vlinder in struikgewas of dichte graspollen. Nu waren er vele ontwaakt.
En jawel: you never walk alone! In de buurt van het Duitse plaatsje Orsbach ontmoetten wij tot aller verrassing een tweetal prominente leden van de IVN-afdeling Ubach over Worms. De privacywetgeving staat niet toe dat ik hier foto’s van hen publiceer, maar ik wil wel vermelden dat een van die twee heel goed is in het omzagen van bomen. Een leuke ontmoeting, waarbij wij natuurlijk wel de voorgeschreven afstand in acht namen.
Na dit onverwachte treffen vervolgden wij onze tocht weer in relatieve sociale isolatie begeleid door vele vogelgeluiden die uitbundig de lente aankondigden. We hoorden onder vele andere vogels de eerste Tjiftjafs van dit jaar!
Bijzonder was ook onderstaande prent in de opgedroogde modder naast het pad:
De afdruk is slechts enkele centimeters groot. Van wie zou deze pootafdruk zijn?
Moe, maar tevreden, reden we huiswaarts. Mooi toch maar weer heel wat uurtjes ontsnapt aan de vrijwillige quarantaine!
Frans Verlaan, 18 maart 2020