Kralingse Bos
De Kralingse Plas is ontstaan door de winning van veengrond ten behoeve van turf. De plas maakte deel uit van een reeks van vijftien veenplassen die zich ten noorden van de ‘s-Gravenweg uitstrekten vanaf de Rotte tot aan Nieuwerkerk aan den IJssel. Tussen 1865 en 1876 werden deze plassen drooggelegd voor de creatie van de Prins Alexanderpolder. De toenmalige Noordplas werd als enige gespaard. De Noordplas was namelijk de diepste van de 15 plassen, en tevens bevonden zich enkele fabrieken en woonhuizen aan de plas. Hierdoor was het te duur om deze plas droog te leggen.Vanaf 1895 heet de voormalige Noord- of Boschplas de Kralingse Plas.
Het Kralingse Bos is aangelegd op een gebied rond de Plas. Om het op niveau van de Plas te brengen en geschikt te maken voor bosaanplant moest het terrein zo’n 6 meter worden opgehoogd.
De Gemeenteraad heeft in 1911 besloten tot aanleg van het bospark. De op te brengen grond moest komen uit de te graven nieuwe havens (Waalhaven o.a.). Het duurde tot 1920 totdat met het opspuiten werd begonnen; door economische stagnatie tijdens de Eerste Wereldoorlog was de behoefte aan havenruimte teruggelopen.
Voordat met ophoging begonnen werd, moesten er dijken rondom het gebied worden aangelegd, en na opspuiten moest het gebied ontwaterd worden; daartoe werden sloten gegraven waarlangs het overtollige water kon afvloeien of kon worden weggepompt. De grond moest ook verbeterd worden, en daartoe werd huisvuil opgebracht (toentertijd organisch afval) en werden vlinderbloemigen aangeplant. Pas eind jaren twintig werd begonnen met de aanplant van bomen.
De officiële opening van het Kralingse Bos vond uiteindelijk pas plaats in 1953! Niet alleen een bos was aangeplant, maar ook sportvelden ingericht, een golfbaan aangelegd.
Het bos heeft zich ontwikkeld tot een natuurlijk uitziend bos, dat echter intensief ecologisch beheerd wordt. Het hele gebied van zo’n 250 hectare (waarvan 100 ha water) is niet alleen recreatief belangrijk maar heeft ook een stijgende natuurwaarde.
