Natuurwerkochtend Lonnekerberg 7 jan 2023
Zachte grenzen
Grenzen zijn scheidslijnen: dit is van mij en dat is van jou, of ook: dit is bos en dat is een pad. Dan heb je een harde grens. Er wordt om grenzen gevochten en ook na een oorlog is een grens nog een tijdlang hard. Handelsbetrekkingen, culturele betrekkingen zijn verstoord. En ook in het bos zie je vaak een harde grens, die tussen het bos en het pad, ineens van dicht en donker naar open en licht, met een abrupte overgang.
Maar grenzen kunnen ook de plekken zijn waar je ontmoeting met elkaar hebt, waar je elkaar de hand reikt, waar je wederzijds wat van elkaar leert. Dat zijn zachte grenzen. En in het bos gaat het dan om een geleidelijke overgang met luwe, warmere plekken, waar vlinders sneller kunnen opwarmen, waar een veelsoortiger plantenmilieu ontstaat. Daarmee zijn we op de Natuurwerkochtend aan de gang gegaan. Met harde hand zachtere overgangen maken tussen bos en pad.
Na een prima uitleg van Bart ging een flinke groep van EnHOe-ers en IVN-ers voortvarend en vol enthousiasme aan de slag. Zo na de Kerst en Oud en Nieuw lekker naar buiten midden in wat winter hoort te heten, maar lente bleek te zijn. De rododendrons moesten het ontgelden: ze gingen letterlijk voor de bijl. Ofschoon, niet alle. Heel wat plantmateriaal dat hier niet gewenst was, werd zorgvuldig uitgestoken om elders liefderijk geplant te worden. Deze planten gaan op een andere plek hun leven vervolgen, en verleggen zo hun grenzen, waarbij nieuwe ontmoetingen ontstaan. Er is heel wat werk verricht, zachte grenzen bewerkstelligd, en er was tijd voor wederzijdse ontmoeting met na afloop de volop verdiende soep. We gingen dan ook met een warm gevoel huiswaarts.
Wilbert Kallenberg
