Vogels
Watervogelexcursie Stevensweert
Op zondag 15 januari hadden wij een koude vogelexcursie langs de Molenplas op het Eiland in de Maas. Vanaf de Hompesche Molen liepen we eerst naar het Bomenmonument, waar oeroude eiken (1400-1700 jaar oud) die in het grind gevonden zijn, zijn opgesteld. Daarna volgden we de oever van de Molenplas en bleven zo nu en dan staan om de watervogels te bekijken.
We zagen een Kleine mantelmeeuw, Kokmeeuwen, Zilvermeeuw. Op de Molenplas zagen we heel wat watervogels zoals Kuifeenden, Krakeenden, Slobeenden, Meerkoeten en Aalscholvers. In de Zwarte elzen langs de oever zaten Grote bonte spechten. We hoorden regelmatig Putters overvliegen of alarmeren als er weer een mannetje of vrouwtje van de Sperwer langsvloog.
We bereikten de monding van de Geleenbeek. Deze ziet er sinds het hoogwater van 2021 behoorlijk anders uit. Veel breder en met zichtbare grindbanken. Hier zagen we twee mannetjes en een vrouwtje Grote zaagbek (Mergus merganser). Ook zaten er veel Kuifeenden en Blauwe reigers (Ardea cinerea).
Via modderige paden bereikten we een ondiepe waterplas waar een Bever (Castor fiber) aan een wilg had geknaagd. Hier zaten ook weer veel vogels, zoals een Wintertaling (Anas crecca) en een Grote zilverreiger (Ardea alba). Op een landtong in de Molenplas zaten 20 Blauwe reigers en minstens zoveel Aalscholvers, waarvan er enkele de kenmerkende witte kop en witte broedvlek hadden.
Rond 12.00 uur nam de wind in alle hevigheid toe en verschenen er schuimkoppen op het donkere water. De watervogels trokken zich terug in de luwte en wij zetten koers naar het historische vestingstadje Stevensweert. Hier staan verspreid door het centrum prachtige monumentale gebouwen. Zoals de katholieke en de protestantse kerk, maar ook allerlei woonhuizen, hoeves en het Oad Kloester waar we genoten van warme chocomelk met slagroom. We liepen ook even naar de vestingwerken.
Daarna volgden we de Maasstraat naar het kanon dat gericht is op de Maas. Hier woei de wind ook weer behoorlijk sterk. Toch had dat ook wel wat. De roepjes van de vele Kolganzen (Anser albifrons) die nog net boven de wind uitkwam en het zicht op het hoge water in de Maas zijn oerervaringen die je in ons land nog maar zelden kunt beleven. Uiteindelijk bereikten we de Hompesche molen, een fraaie stellingmolen uit 1722 met een hoogte van 37 m, naar verluid de hoogste molen in Limburg.
