Terugblik: Excursie Bomen en struiken op 14 april 2019

Een geslaagde excursie, drie enthousiaste verslagen!

Marian

Als 1e vertrok ik met een groep van 12 mensen, waaronder 3 zeer enthousiaste kinderen. Vijf personen kwamen uit Woubrugge.
We namen de route rechts vanaf het WP gezien.
Bij de Grauwe abelen, wybertjesbomen worden ze ook wel genoemd, of kijken ze naar je. Met een loepje in de wybertjes gekeken of we de ademgaatjes konden zien.
Zo’n grote boom heeft heel veel wortels nodig om overeind te blijven en om water op te nemen.
Spaanse aak, wat een vreemde naam, hij heet ook wel Veld esdoorn. Zijn de blaadjes slap van de dorst? Nee, ze zijn nog heel zacht en jong.
Voor de kinderen leuk met kleefkruid en daslook bezig geweest, gekleefd en geroken en met loepjes bekeken, ze zijn beide eetbaar.
Uitgebreid de knoppen van de balsem populier in de hand gewreven, mmm wat ruikt dat lekker! Purol, een ouderwets zalfje, daar rook het naar, wisten de senioren.
Na afloop vond een van de kinderen; het ruikt nu nog! Dat is grappig… Vanaf hier gidst en fotografeert Wilco ook mee.
Wilgenkatjes onder de loep genomen, het waren ‘gevallen’ mannen, want ze hadden meeldraden. Waarom blijven de vrouwen hangen? Aan een andere boom kwamen we die tegen.
Met de kinderen kiemplantjes van de esdoorn verzameld, van neusje? tot klein boompje, leuk!
Ook de stronk met paddenstoelen was bijzonder, de opruimers van het bos.
Hazelaar, sleedoorn en meidoorn bekeken.
Verkleefde veldesdoorns, je kan elkaar een hand geven door de openingen, ze maken zelf een pleister op de wonde.
Daar we de groep niet op snelheid konden krijgen en iedereen het zo naar de zin had, de vraag gesteld of de wandeling wat langer mocht duren.
Ja, graag zelfs! De route gaat verder langs de waterpartij. Drie bijzondere bomen staan daar, vleugelnoten. Hele mooie schors hebben ze.
Je kon de bloemtrossen al zien zitten en sommige van het vorige jaar hingen er gedeeltelijk nog aan.
Bij de essen, ziek, op een stobbe de jaarringen geteld, ongeveer 35 kon je er zien.
Bij de brug, de grote schelpen van de zwanenmosselen gezien, filteren het water, en komen alleen voor in redelijk schoon water. Ook eetbaar door mensen.
Op het pad richting schapenweide, de keverorchissen bewonderd, jammer ze waren nog niet in bloei, maar wel hard gegroeid in een paar dagen.
Via de wei langs hartbladige els en iepen, waarom is het zo kaal onder die bomen? Werd er gevraagd.
Verderop nog de omgevallen boomstronk met witrot, lijkt wel spons, bekeken en bevoeld, zwammen helpen het bos opruimen.
De paarse schubwortel was een mooie afsluiter, wat een vreemde plant is dat!
Bij het afscheid kreeg ik als dank spontaan wat geld in mijn hand gedrukt.

Rebecca

Samen met Elja en Jan hebben we met een kleine groep gewacht op Wilco en om die reden is Elja gestart met rustig vertellen over de Esdoorns op het plein voor ‘t Westpunt. We hadden een aantal volwassen wandelaars en drie jongere kinderen. Opvallend was dat de grootouders en de kids enigszins teleurgesteld waren dat we niet door de NT liepen, maar door het Westerpark.
Tot aan het punt beschreven door Elja is mijn verhaal natuurlijk gelijk.
Met een kanttekening dat ik het zeer prettig vond om met hem (en met Jan) te lopen. Het was ontspannen en daar waar Elja de kennis over de bomen deelde, vulde ik aan met verhalen en overleveringen.
Vooral nu het Paasfeest voor de deur staat, alles in het teken van vernieuwing en vruchbaarheid, kwamen de verhalen over de gebruiken logisch aan bod.
Jan gaf af en toe een mooie demo door wat groens in zijn mond te stoppen of door iets te kneuzen en het onder de neuzen rond te laten gaan. Al met al voelde het als een logisch en divers geheel.
Toen Elja zo vriendelijk was de grootouders en kids mee te nemen, heb ik het verder met Jan opgepakt, de ontspannen sfeer zette door en de twee overgeblevenen liepen enthousiast mee.
We hebben stilgestaan bij de Haagbeuk (of steen/ijzerbeuk) en hebben onderweg naar de drie vleugelnoten stilgestaan bij wat kruiden.
Uiteraard de exotische vleugelnoot bekeken, daarna door naar de zieke Essen, en daar stilgestaan bij het belang van de es, waarom essensterfte verre van wenselijk is en de overlevering.
Doorgewandeld naar de hondsroos, de hartbladige elzen en het bruggetje op met de zoetwatermosselen eronder. De katten bekeken, het ontstaan van de mosselen uitgelegd en stilgestaan bij de zoemende bezoekers van de boswilg.
Het pad met de grote keverorchissen ingeslagen en uiteraard die behandeld.
Bij de entree van de schapenweide de kleine pulletjes bewonderd en vervolgens richting hartbladige els en de olm bekeken, de mooie rode gloed van de iepenrij aanschouwd en daarna door richting de abeel en de omgevallen boom.
Als hekkensluiter waren we aanbeland bij de prachtschubwortel mét hommels en de mooie slanke sleutelbloem en het ontstaan daarvan in het Westerpark / NT.
Vervolgens sluit het verhaal weer aan bij Elja.

Elja

Opkomst naar schatting ca. 22 personen.
Rebecca en ondergetekende begonnen met een groep van 10 personen, waaronder 3 kinderen, jonger dan 11 jaar.
Wij liepen, de korte route dat wil zeggen, als je met het gezicht naar het Westpunt staat, naar links en dan gelijk naar rechts.
We begonnen dan ook met de esdoorn bij de ingang van de natuurtuin.  Daar kwam de sapstroom aan de orde, die met het voorjaar zo enorm op gang komt. Men had gelijk vooral belangstelling voor de vele voorjaarsplanten, die nu al in bloei stonden. Rebecca vertelde over de hazelaar en welke rol die speelde bij onze verre voorouders.

Op de brug wees ik op de enorme wilg, die in bloei stond en rechts de knotwilgen. We bekeken met de loepjes de mannelijke katjes. Op dat moment werden de 3 kinderen al wat ongeduldig. Ze wilden eigenlijk naar de natuurtuin. De stobbezwam kon ze nog wel boeien. Verderop bij het bruggetje hebben we besloten de groep te splitsen. Rebecca  liep de voorgeprogrammeerde route uit met 5 personen. Ik liep linksaf het bruggetje op met de 2 grootouders en hun 3 kleinkinderen, richting de natuurtuin. Ik kon ze nog wijzen op de gezonde iepen, met daaronder de schapen en liet ze ook nog de paarse schubwortel zien. Door de kou geen hommels of wilde bijen gezien. Vervolgens hebben we een snel rondje door de natuurtuin gemaakt, dat er weer prachtig bij lag. Na afloop gaven de kinderen aan, dat ze een volgende keer graag terugkomen.  Ik was klaar met mijn rondje om ca. 15.30.  Kort daarna arriveerde Rebecca met haar groepje. Ik heb samen met haar tot ca. 16.00 gewacht, maar ben toe vertrokken wegens andere verplichtingen.