Verslag IVN wandeling Lankheet 11 augustus 2019

We starten bij de houtdroogschuur aan de Oliemolenweg. Op deze locatie wordt naaldhout zoals sparren en dennen op een traditionele wijze gewaterd, gedroogd en gezaagd.
Het weer is goed en er komen veel wandelaars deze morgen.

                                                                             ■ tekst & foto’s: Hermien Lankheet

De groep wordt in tweeën gesplitst. Er zijn bij elke groep 2 gidsen. De gidsen zullen tijdens de wandeling over paden gaan waar men normaal niet mag komen. Wij gaan de route in tegengestelde richting lopen.

Jan Overbeek vertelt ons over een oude methode om het hout te verduurzamen.
Boomstammen van de grove den worden in de vijver gelegd het zogenaamde Balkengat. Het hout van de grove den, grenenhout, wordt hierdoor sterker en gaat niet meer schimmelen en is waterbestendiger. Door het hout voor een bepaalde tijd in stromend water te leggen gaan de sappen en suikers uit het hout. Elke houtsoort heeft een andere tijd nodig. In het water liggen nu Iepen, grove den en sparren. Bij de vijver kan men soms de ijsvogel waarnemen, hij verraadt zijn aanwezigheid door een scherpe schreeuw als hij kort boven het water vliegt.

Er ligt ook een stapel Grove Den hout wat door de letterzetter is aangetast. Onder de schors zie je dan aparte letters ”in het hout ” net een soort hiëroglyfen.

Wij beginnen te lopen langs de Botterbeek en zien een mooie beekberm met verschillende bloemen. Gids Jelmer Landman vertelt ons wat over de planten en laat ons watermunt ruiken.
Het water in de beek is helder en kabbelt heerlijk. Door de vistrappen in de beek komen er ook karpers voor.

We gaan via een bruggetje het bos in en zien in de sloot een uitgeholde boomstam liggen: een aquaduct. Zo regelden ze vroeger in de middeleeuwen al de waterstroom. Nu stroomt er door de droogte tijdelijk geen water door.

Daarna gaan we voor de boerderij van de Familie Groot-Obbink langs naar de veldwerkschuur van het waterpark.
Daar legt de gids het principe van de vloeiweides uit. In de Middeleeuwen waren ze al heel goed in het regelen van de waterhuishouding, via een sloot lieten ze weides overstromen.
Het vloeiweidensysteem was een slim bemestingssysteem. Vroeger toen er nog geen kunstmest was moesten de boeren manieren bedenken om het land vruchtbaarder te maken.
De boeren in dit gebied ontdekten dat het water uit de beek veel kalk en mineralen bevatte.
Om deze goede en belangrijke stoffen op het land te krijgen bedachten ze het vloeiweidensysteem.

In het bos en naast de weides zijn wallen, dammen en greppels en watergangen. In de sloten zijn stuwen met handbediening om een weide te laten volstromen met water. Ook zijn er aquaducten van houtgemaakte gootjes over een sloot.
Hierdoor kwam er rijk water met kalk op het land en meteen had men geen last meer van muizen, emelten en mollen in het voorjaar. Door het stromend water in de winter over de weilanden te vloeien bevroor het land eronder niet of nauwelijks en in het voorjaar had men hierdoor eerder grasgroei.
En zodoende ging het deze boeren beter, want zij hadden wat meer hooi voor het vee in de winter.

Verder lopend kwamen we bij de proeflocatie waar men een voedselbos in het bos had aangelegd.
De fruitbomen en walnoten en hazelnootbomen , blauwe bessenstruiken zagen er niet zo goed uit door de droogte. Ook leek het wel een sprookjesbos met veel varens die manshoog waren gegroeid.
Het onderhoud was door omstandigheden minder gebeurd afgelopen jaar.

Na een stevig stuk doorlopen komen wij bij een enkele jaren geleden gekapt stuk bos waar enkele grove dennen zijn blijven staan om met hun zaden op een natuurlijke wijze jonge bomen te zorgen maar ook heeft men er een aantal tamme kastanjes en haagbeuken geplant.

We wandelden een stuk door het bos en ineens kwamen we door een mooi struikheide gebied. Prachtig paars kleurend en geurend!

Hierna liepen we naar het waterpark en kregen we uitleg over de aanleg van het klimaatbos. Een proefvak met verschillende bomen om te kijken welke bomen er beter groeien in warmere en drogere perioden.

Ook werd er uitgelegd waarom er rietvijvers waren aangelegd voor het zuiveren van het Buurserbeek -water vanuit Duitsland om , stikstof en metalen eruit te halen.
Dit gebeurt , doordat het riet een bijzondere eigenschap heeft. Zij kan deze slechte stoffen opnemen in haar stengels. Het riet moet daarna worden gesneden en geoogst en worden verbrand in een speciale oven. Deze verbrandingsoven in de Rietmolen werkt niet meer en het was te kostbaar.
Tegenwoordig wordt er als proefproject kroosvaren geoogst voor lijm en eiwit voor veevoer .Het is nu nog niet kostendekkend.

Onder een poortje en tussen twee vijvers liepen we verder.
Deze vijvers worden de kidneypools genoemd. Nieren zuiveren ons lichaam van afvalstoffen en dit moet dan de link naar de waterzuivering aanduiden.

We kwamen bij de glazen toegangsboog van het waterpark. Hier is ook een houten fietsbruggetje en ernaast is een voorde. Een Voorde is een doorwaadbare plaats, die vroeger gebruikt werd om bij beekjes en rivieren over te steken. Met paard en wagen kon men dan verder rijden. Toen waren er nog geen bruggen. Bij zo´n voorde was vroeger vaak een dorp of stadje. Amersfoort, Coevorden. Tricht heeft een zelfde betekenis bv. plaats Tricht en Maastricht en Dordrecht.

Daarna kwam er nog een mooi stukje door het bos en ineens waren we weer bij ons begint van de wandeling : de houtdroogschuur.
Jan Overbeek ging koffie en thee zetten voor de wandelaars. Daar had iedereen ook wel erg zin in. en iedereen ging nog gezellig bij elkaar zitten.

Kort na ons kwam de andere groep ook terug. Het was wel wat later geworden, maar we hadden ook een mooie tocht gemaakt en veel gezien en gehoord over het bijzondere landgoed Het Lankheet. Waar ze proberen toekomstgericht te werken aan een duurzame toekomst.